ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-24 ΙΟΥΝΙΟΥ

24 Ιουνίου

1203.—Οι Σταυροφόροι προ των πυλών τής Κωνσταντινουπόλεως. Ο Αλέξιος Δ΄ Άγγελος, είχε μεταβεί λίγο πριν την έναρξη τής Δ΄ Σταυροφορίας στην Δύση γιά να ζητήσει από τους Σταυροφόρους και τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ την βοήθειά τους, ώστε να αποκατασταθεί ο ίδιος και ο πατέρας του στον θρόνο. Ως αντάλλαγμα τούς έταξε μεγάλα χρηματικά ποσά. Η πρόσκληση ήταν η μεγάλη ευκαιρία γιά τους δυτικούς ηγεμόνες. Στις 24 Ιουνίου 1203, οι Σταυροφόροι εμφανίστηκαν μπροστά στην Πόλη και στις 17 Ιουλίου αποκατέστησαν τον τυφλό Ισαάκιο Β΄ και τον γυιό του Αλέξιο Δ΄ στον Αυτοκρατορικό θρόνο· ο τότε Αυτοκράτορας Αλέξιος Γ΄, δραπέτευσε από την πρωτεύουσα μαζί με τα αυτοκρατορικά διάσημα και τα κοσμήματα τού θρόνου.

1285.—Στέψη τού Ερρίκου Β΄ ως βασιλέα τής Κύπρου τελέστηκε στην Λευκωσία.

1435.—Πρεσβεία τής Συνόδου τής Βασιλείας (1431-1438), αναχώρησε από την Βασιλεία σαν σήμερα, με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Ήταν η κυριώτερη από τις πρεσβείες τής Συνόδου και ήλθε στην Κωνσταντινούπολη όπου παρέμεινε πολλούς μήνες, έως τον Δεκέμβριο τού 1435, έχοντας ως στόχο την Ένωση των Εκκλησιών. Στο πλαίσιο τής Συνόδου, είχε υποβληθεί αναφορά το έτος 1437, με το οποίο γινόταν γνωστή η κατάσταση των Ελληνικών χωρών και τής Ελληνικής Εκκλησίας και μάλιστα αναφερόταν γιά πρώτη φορά ο εκτουρκισμός των Ελλήνων των υψιπέδων τής Μικράς Ασίας.

1640.—Εκτελείται ο Πατριάρχης Κύριλλος Β΄ Κονταρής. Ο Κύριλλος Κονταρής καταγόταν από την Βέροια (Χαλέπι) τής Συρίας. «Σπούδασε στον Γαλατά, στην εκεί σχολή που διατηρούσαν οι Ιησουΐτες. Ο πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις τον είχε θέσει υπό την προστασία του και τον προώθησε στην Μητρόπολη Βεροίας. Γρήγορα όμως ο Κονταρής συντάχθηκε με τους αντιπάλους του και σταδιακά μετεβλήθη σε όργανο των Ιησουϊτών και των Λατίνων τού Γαλατά. Η πολιτεία του περιγράφεται από τους συγχρόνους του με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο.» Ο Σουλτάνος τον καθαίρεσε φοβούμενος εξέγερση των Ορθοδόξων και τον εξόρισε στην Τυνησία. Τελικά εκτελέστηκε στις 24 Ιουνίου.

1645.—Ο οθωμανικός στόλος υπό τον Γιουσούφ πασά αποτελούμενος από 100 πολεμικά πλοία, 350 μεταγωγικά  και 50.000 στρατιώτες, αποβιβάζει αγήματα στην περιοχή Κισσάμου Κρήτης. Το εύφορο και πολυάνθρωπο νησί τής Κρήτης, ήταν η μοναδική σημαντική βάση τής Ευρώπης στην Κεντρική Μεσόγειο, κατείχε δε (και κατέχει) εξαιρετική στρατηγική θέση ανάμεσα στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Βόρειο Αφρική, ενώ διέθετε αξιόλογα λιμάνια (βλ. και 20/6).

1669.—Η υποναυαρχίδα τού στόλου και μέρος τής Γαλλικής βοήθειας που είχε σταλεί στον Χάνδακα κατά την πολιορκία του από τους οθωμανούς, το “La Therese“, βυθίστηκε από έκρηξη στην πυριτιδαποθήκη του, στην θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στο Ηράκλειο και στην νησίδα Δία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Λουδοβίκος έστελνε ενίσχυση γιά την σωτηρία τού Χάνδακα. Το 1660 είχε στείλει εκστρατευτικό σώμα από 4.000 Γάλλους στρατιώτες, διοικούμενο από τον πρίγκιπα Αλμερίγο ή Αλμεράς, αλλά ανεπίσημα και υπό την σημαία τής Μάλτας. Αυτή την φορά η βοήθεια έφτασε στην Κρήτη εις το όνομα τού Πάπα, γιατί ο Λουδοβίκος δεν ήθελε να φανεί επίσημα ότι βρισκόταν σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη, διακινδυνεύοντας το γαλλικό εμπόριο στην Ανατολή.  

1767.—Οι τούρκοι αποκεφαλίζουν στην Κωνσταντινούπολη τον νεομάρτυρα Παναγιώτη από την Καισαρεία.

1770.—Ο στόλος τού Ορλώφ, δίνει μάχη με τον τουρκικό τον οποίο και νικά στα στενά τού Τσεσμέ απέναντι από την Χίο.

1789.—Ο στολίσκος των εννέα πλοίων τού Λ. Κατσώνη, υπό ρωσική σημαία, συναντά στην Τζιά άλλα επτά τού καπετάν Χριστόδουλου με τα οποία ενώνεται. Το ίδιο το νησί θα το καταστήσουν ως ορμητήριο.

1798.(ν. ημερ.) Δολοφονείται ο Ρήγας Φεραίος, εθνομάρτυρας και πρόδρομος τής Ελληνικής Επαναστάσεως τού 1821, μετά από 40 ημέρες βασανιστηρίων. «…αι τελευταίαι του λέξεις ήσαν ικανόν έσπειρα σπόρον θέλει βλαστήσει και το Γένος μου θέλει συλλέξει γλυκύν καρπόν”». Μαζί του εκτελέστηκαν και οι επτά σύντροφοί του. «…ὁ Ρήγας Φεραῖος (…) προσπάθησε νὰ δείξῃ στοὺς συμπατριῶτες του τὴν μεγάλη κληρονομιά, ποὺ εἶχαν ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἓλληνες, τὸ μεγαλεῖο τῶν ἑλληνικῶν πόλεων, τὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτική τους δύναμη καὶ τὴν ἀνδρεία τῶν προπατόρων τους...».

1812.—Το κουρσάρικο πλοίο τού σιόρ Σπύρου Μανούσου, με αλλοδαπό καπετάνιο, καταφέρνει να καταλάβει ένα  σκάφος των ΗΠΑ έξω από τα Κύθηρα. Το εμπορικό ήταν από την Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και είχε προορισμό την Σμύρνη.

1821.—Έγινε μάχη μεταξύ Ελλήνων επαναστατών και τούρκων έξω τού χωρίου Λάλα Ηλείας. Την μάχην ουδείς εκέρδισε. «Μάχη έξω τού χωρίου Λάλα τής Ηλείας αμφίρροπος, εν η εφονεύθη ο Σελιχτάρης τού Ισούφ Σελήμ πασά, επληγώθη δε ο Ανδρέας Μεταξάς. Κατά ταύτην έλαβον μέρος οι Μεταξαίοι, Δημ. Πλαπούτας, κατά Ισούφ Σελήμ πασά.»

.—(Ρόδος) «Οι πρώτοι υποκινηταί τής στάσεως, έπεσαν και αυτοί θύματα τού όχλου, ούτινος την οργήν αφήκαν αχαλίνωτον απλώς και μόνον όπως κορέσωσι το μίσος των κατά τού Διοικητού ημών», διαβάζουμε στα έγγραφα τού Γάλλου Προξένου στην Ρόδο A. Auban.

.—Οι τούρκοι σφάζουν περί τους εκατό προκρίτους στην νήσο Κω.

.—Οι τούρκοι αποκεφαλίζουν μπροστά στην εκκλησία τού Αγίου Μηνά, στο Ηράκλειο, τον Επίσκοπο και πολλούς άλλους κληρικούς. Την ιδία ημέρα εσφάγησαν περισσότεροι από 800 Έλληνες στην πόλη (βλ.&23/6). Μετά από την είδηση γιά τα έκτροπα στην Πόλη και τον απαγχονισμό τού Πατριάρχη, οι τούρκοι προέβησαν σε ανηλεείς σφαγές στην Κρήτη. Σκότωσαν τον Επίσκοπο Γεράσιμο Παρδάλη, τους Επίσκοπους Κνωσού Νεόφυτο, Χερσονήσου Ιωακείμ, Λάμπης και Σφακίων Ιερόθεο, Σητείας Ζαχαρία και Διοπόλεως Καλλίνικο, εισέβαλαν σε μονές και κατέσφαξαν μοναχούς λεηλατώντας ταυτόχρονα. Υπήρξε ένας από τους λίγους χαλασμούς στο νησί…

.—«Μάχη έξω τού φρουρίου Μαλάξας τής Κρήτης και εις θέσιν Γερολάκον κατά τα κεραμεία, εις ην εφονεύθη ο Χασάν βέης Τουκμτής. Νίκη Ελλήνων ων ηγούντο οι Γ. Δασκαλάκης, Α. Φασούλης, Β. Χάλης, Ι. Χάλης, Α. Παναγιώτου, κατά Λατήφ πασά.»

.—Ιδρύεται με απόφαση των Προκρίτων Ύδρας η πρώτη Αστυνομία στην Ελλάδα.

1824.—Ημερομηνία θανάτου τού ήρωα Μακεδόνα οπλαρχηγού, Ιωάννη (Νάννου) Τουρούντζια. Ο Τουρούντζιας, ήταν αρχηγός των Μακεδόνων που φύλασσαν τα Ψαρά και σκοτώθηκε στην μεγάλη μάχη με τους τούρκους.

1826.—«Μάχη εν θέσει τού Αλμυρού Βέργα τού Δήμου Αβίας τής Οιτύλου και νίκη Ελλήνων, αρχηγηθέντων υπό τού Κ. Μαυρομιχάλη, Ηλ. Μαυρομιχάλη ή Κωτσέα, Αναστ. Μαυρομιχάλη, Γ. Γρηγοράκη, Στ. Χρηστέα, Παναγ. Κοσονάκου, Ν. Πιεράκου, Στ. Μανωλάκου, Σταύρου Καπετανάκη κατά Ιμβραήμ πασά.» Οι συνεχείς επιθέσεις των υπερδιπλάσιων πεζών τουρκοαιγύπτιων και ο ασταμάτητος βομβαρδισμός από την θάλασσα, αντιμετωπίστηκε με πείσμα και επιτυχία από 2.400 περίπου Μανιάτες στην Βέργα τού Αλμυρού και στον Δυρό.

.—Εις τα Λιόσια Αττικής οι Έλληνες δίνουν μάχη αμφίρροπη με τους τούρκους. «Μάχη Λιοσίων τής Αττικής αμφίρροπος. Εν ταύτη αρχηγοί ήσαν των μεν Ελλήνων οι Βάσσος Μαυροβουνιώτης και Κριεζώτης, των δε τούρκων ο Ομέρ πασάς τής Καρύστου.»

1827.—«Μάχη παρά το Μετόχιον τού Μεγάλου Σπηλαίου, Σάλμενα, τής Επαρχίας Καλαβρύτων και φυγή τούρκων. Κατά ταύτην την μάχην έλαβον μέρος οι Β. και Ν. Πετμεζαίοι και οι καλόγηροι κατά Ιμβραήμ πασά.» Δύναμη 6.000 τουρκοαιγυπτίων υπό τον Ιμβραήμ, επιτέθηκαν εναντίον τού Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων και αποκρούστηκαν από τους Έλληνες πολεμιστές (καλογήρους). Ο ηγούμενος τής Μονής  Δαμασκηνός, απάντησε στον Ιμπραήμ όταν εκείνος απαίτησε να προσκυνήσουν: «[…] διά να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατο […] εάν έλθεις εδώ να μάς πολεμήσεις και μάς νικήσεις , δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσεις παπάδες, αν όμως νικηθείς, θα είναι εντροπή σου….».

.—Υπογράφηκε από τις Δυνάμεις Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας συνθήκη γιά την ανεξαρτησία τής Ελλάδος και παραδοχής τού Ι. Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της. «Υπεγράφη εν Λονδίνω συνθήκη μεταξύ των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, Αγγλίας, Γαλλίας, και Ρωσσίας περί ανεξαρτησίας τής Ελλάδος και παραδοχής τού Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτου.»

1828.—«Οι Αρχηγοί των συμμαχικών στόλων Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσσίας απήτησαν παρά τού Ιμβραήμ πασά την απελευθέρωσιν των αιχμαλώτων».

.—«Εδολοφονήθη υπό των αλβανών έξω τού φρουρίου Ρίου των Πατρών, ο φρούραρχος αυτού Δελή Αχμέτμπεης.»

1836.—Μία μόλις ημέρα μετά από το ψήφισμα τού Δήμου Αθηναίων, με το οποίο το Συμβούλιο κατήγγειλε την διάρρηξη τού Δημαρχείου, ζητώντας παράλληλα να ληφθούν μέτρα από την κυβέρνηση, οι κακοποιοί, γιά εκδικηθούν τον δήμαρχο Καλλιφρονά, εισέβαλαν στην κατοικία του και τού αφαίρεσαν «όλο το λάδι καθώς και μιαν πέτραν παλαιάν». Στην πρωτεύουσα οι φόνοι και οι νυχτοκλοπές διαπράττονταν κυρίως από Ρουμελιώτες στρατιώτες και Μαλτέζους αχθοφόρους, οι οποίοι συσσωρεύτηκαν εκεί και κατέκλυσαν την πόλη.

1862.—Ο Αλέξανδρος Καντακουζηνός διαδέχεται τον Ηπειρώτη Απόστολο Αρσάκη στην θέση τού υπουργού Εξωτερικών τής Ρουμανίας.  Λόγω τής δολοφονίας τού Ρουμάνου πρωθυπουργού στις 8 Ιουνίου, την θέση πλήρωσε ο Αρσάκης, γιά μικρό όμως χρονικό διάστημα. Η οικογένεια των Καντακουζηνών ήταν από τις παλαιότερες τής Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.  Χάρις στούς ελληνικής καταγωγής ηγεμόνες των παραδουνάβιων ηγεμονιών, οι οποίοι φρόντισαν να ιδρύσουν αξιόλογα εκπαιδευτικά ιδρύματα, η μέχρι τότε (15ος-16ος αι.) κυρίαρχη εκκλησιαστική και πολιτιστική επιρροή των νοτιοσλάβων και κυρίως των βούργαρων μοναχών, άρχισε να εξασθενεί βαθμιαία υπό την έντονη πίεση των ισχυρών ελληνικών πολιτιστικών επιδράσεων.

1870.—Νέος μη βλαπτικός σεισμός στην Κρήτη και γιά την ακρίβεια στην περιοχή τού Ηρακλείου.

1894.—Η νεοσύστατη Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή με πρόεδρο τον Δημήτριο Βικέλα, αποφασίζει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, αρχής γενομένης στην Αθήνα το 1896.  

1905.—Ιδρύθη διά Βασιλικού Διατάγματος, η Λαϊκή Τράπεζα, με διευθυντήν τον Διονύσιον Λοβέρδον. Το 1927, συνεχωνεύθη μετ’ αυτής η Γενική Τράπεζα τής Ελλάδος. Από τού Ιανουαρίου τού 1939, η Λαϊκή Τράπεζα συνεχωνεύθη μετά τής Ιονικής Τραπέζης.

1907.—Ο καπετάν Ρουπακιάς (Γ. Τόμπρας από το Αϊβαλί τής Μ. Ασίας), δίνει μεγάλη μάχη με συμμορία τουρκαλβανών υπό τον Χόντζα συνεπικουρούμενης από τούρκικο στρατό, κοντά στο χωριό Σούλι τής Κορυτσάς. Ο σταυραετός Μακεδονομάχος τους κατατρόπωσε.

1908.—Ο Μακεδονομάχος οπλαρχηγός Χρήστου Πέτρος, απαγχονίστηκε στις φυλακές Μοναστηρίου. Μετά από συμπλοκή με οθωμανικό απόσπασμα είχε καταφύγει τον Μάϊο τού 1908 στο Μπούκοβο, αλλά τελικά συνελήφθη.

1909.—Ο Μανιάτης Μακεδονομάχος Παναγιώτης Παπατζανετέας επανέρχεται στην Ελλάδα αφού προηγουμένως είχε κρατηθεί στις φυλακές Θεσσαλονίκης από τους τούρκους. Μετά την παύση τού ένοπλου Μακεδονικού αγώνα, ο Παναγιώτης Παπατζανετέας ανέλαβε τον Οκτώβριο τού 1908, μετά από σχετική εντολή, διευθυντής τού ορφανοτροφείου στα Βοδενά, όπου και εγκαταστάθηκε, δρώντας ως πράκτορας, βοηθούμενος από την σύζυγό του, Καλλιόπη. Τον Ιούνιο τού 1909 προδόθηκε από τους βούργαρους στους  τούρκους, οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στην Θεσσαλονίκη. Μετά από ανάκριση τριών ημερών εξορίστηκε και επανήλθε στην Ελλάδα στις 24 Ιουνίου 1909.

1912.—Αφόρητος καύσωνας στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να πάθουν θερμοπληξία τέσσερα άτομα.

1913.—Η 4η Ελληνική Μεραρχία, μάχεται εναντίον των βούργαρων στην κορυφογραμμή τού Μπέλες.

.—Η Ελλάδα και η Σερβία διαλύουν την συμμαχία τους με την βουργαρία, λόγω αμφισβητήσεως των συνόρων στην περιοχή τής Μακεδονίας και τής Θράκης. Η ελληνοσερβική προσέγγιση στηριζόταν σε έναν αντιβουργαρικό άξονα. Η Ελλάδα αναγνώριζε τα δίκαια τής Σερβίας στην βόρεια ζώνη, ενώ η Σερβία τα δίκαια τής Ελλάδος στην νότια ζώνη. Διαφωνία υπήρχε γιά την μεσαία ζώνη, όπου κάθε πλευρά διεκδικούσε την Στρώμνιτσα, το Μοναστήρι, το Κρούσοβο και την Αχρίδα. Προς χάριν διατηρήσεως τού ελληνοσερβικού άξονα, η κυβέρνηση θυσίασε τον Ελληνισμό τής Πελαγονίας, ο οποίος από το 1913 και μετά, υπέστη μία «πολιτική» εκσερβισμού. Στο πλαίσιο των διπλωματικών ενεργειών, μετά από την Μικρασιατική καταστροφή, η κυβέρνηση στις 10 Μαΐου 1923, παραχώρησε την ελεύθερη σερβική ζώνη τής Θεσσαλονίκης, στην οποία το έδαφος μεν ήταν Ελληνικό, διοικείτο όμως από σερβικές τελωνειακές αρχές. Κατόπιν τούτου, στην Συνδιάσκεψη τής Λωζάννης, το βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων στήριξε την Ελλάδα στο ζήτημα τής Δυτικής Θράκης.

.—Το 10ο Σύνταγμα Πεζικού συνεχίζει την καταδίωξη των βούργαρων στο όρος Κερκίνη και εγκαθίσταται στα υψώματα βορείως τού Ράμπροβο, αφού προηγουμένως δοκιμάστηκε σκληρά από τα πυρά τού βουργάρικου πυροβολικού.

.—Οι βούργαροι εξακολουθούν να βρίσκονται στα περίχωρα τής πόλεως των Σερρών, στην οποία διεξάγονται κανονικές μάχες. Ομάδες πολιτοφυλακής εμποδίζουν την είσοδο τού στρατού των βαρβάρων, ο οποίος στρατοπέδευε στα γύρω υψώματα.

1914.—Υπό τον τεράστιο Γεώργιο Τσόντο (καπετάν Βάρδα), οι εθελοντές ηπειρωτομάχοι επιτίθενται στην Κορυτσά και την απελευθερώνουν. Στο σώμα του Βάρδα πολεμά ως οπλαρχηγός ο Παύλος Γύπαρης αλλά και αρκετοί εθελοντές φοιτητές (τής Νομικής Αθηνών), οι οποίοι έφτασαν στην Β. Ήπειρο γιά τον μεγάλο Αγώνα τού Γένους.

.—Συγχρόνως, ο στρατός τής Αυτόνομης Βορείου Ηπείρου απελευθερώνει την Μοσχόπολη.  

1919.—(ν.ημ) Οι Ελληνικές δυνάμεις στην Μικρά Ασία εκκαθαρίζουν με μάχες την περιοχή Περγάμου.

1920.—Ελληνική Ταξιαρχία Ιππικού καταλαμβάνει την Προύσα.

.Ο Λόϋδ Τζώρτζ, σε μία Διασυμμαχική Διάσκεψη στο Σπα, έκανε μία τεράστια παραδοχή και είπε επισημότατα, απευθυνόμενος προς τους αντιπροσώπους και των άλλων Δυνάμεων, τα εξής βαρυσήμαντα: «Η Αγγλία και η Γαλλία και οι άλλες Δυνάμεις κράτησαν την τουρκία στην ζωή κατ’ επανάληψιν. Το 1878 η Μεγάλη Βρετανία βοηθούμενη και από την Γαλλία, έσωσε την τουρκία από τον διαμελισμό. Οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις διατήρησαν την τουρκία εν ζωή και οικονομικώς. Και ποιό υπήρξε το αποτέλεσμα; Μόλις εξερράγη ο Πόλεμος (1915), οι τούρκοι έκλεισαν την θύραν κατά πρόσωπο σ’ εκείνους οι οποίοι είχαν επιδείξει σταθεράν φιλίαν απέναντι τους. Παρέτειναν τον Πόλεμον επί διετίαν και σχεδόν με τις ενέργειές τους έφεραν τους Συμμάχους κοντά στην ήττα. Η τουρκία προσέθεσε δύο χρόνια χρέους, πολέμου, κινδύνου και καταστροφής. Ο τούρκος τώρα ζητάει έλεος. Αλλά δεν δικαιούται ελέους. Υπήρξε πράγματι ο χειρότερος εγκληματίας από όλους τους εχθρούς μας.»

1921.—Ο Ελληνικός Στρατός στην Μ. Ασία δρα με περιπόλους.

1922.—Στην Μ. Ασία η Ελληνική Στρατιά δρα με περιπόλους.

1929.—Με υποχρεωτικό νόμο τής Ιταλίας, τα παιδιά στα σχολεία τής Δωδεκανήσου, αρχίζουν πλέον να λένε την προσευχή στα ιταλικά και να κάνουν τον σταυρό τους σύμφωνα με την παράδοση των Δυτικών […]

1930.—Σαν σήμερα δημοσιεύτηκε η ιδιόχειρη διαθήκη τού Ζαγοριανού – Μαγνησία – μεγάλου ευεργέτη Αλέξανδρου Πάντου (1887-1930). Σκεπτόμενος ο Πάντος ότι έλειπε στην Ελλάδα Σχολή Πολιτικών Επιστημών, άφησε όλη την περιουσία του γιά να ιδρυθεί στην Αθήνα η Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών, που άρχισε να λειτουργεί το 1932.

1931.—Πρόταση γιά την θέσπιση νόμου αντίστοιχη με το σημερινό «Πόθεν έσχες», βρίσκει αντίθετη την Βουλή τής κυβερνήσεως Βενιζέλου. Αφορούσε τους δημόσιους λειτουργούς, και ήταν η δεύτερη φορά όπου κατετίθετο στην Βουλή των Ελλήνων (βλ. 2/12/1927).

1941.—Εισέρχονται στην Αθήνα τα πρώτα τμήματα των ιταλικών στρατευμάτων Κατοχής υπό τις αποδοκιμασίες των κατοίκων.

1942.—Στην Αλεξάνδρεια τής Αιγύπτου οι Άγγλοι μάς παραχωρούν επί δανεισμού την κορβέτα τύπουFlower” «Σαχτούρης II». Χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά την περίοδο τού πολέμου στις επιχειρήσεις τής Μεσογείου, κυρίως σε αποστολές συνοδείας. Στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε κατά την διάρκεια τού λεγόμενου «εμφυλίου». Επεστράφη το 1959.

1944.—Αρχίζουν οι διώξεις των Ελλήνων τής Μαύρης θάλασσας από το κομμουνιστικό καθεστώς Στάλιν. Ο εκτοπισμός άρχισε με επιλογή 20 εθνικοτήτων από την Κριμαία, με την κατηγορία, δήθεν, τής εσχάτης προδοσίας. Ο αριθμός των εκτοπισμένων Ελλήνων, Αρμενίων και βούργαρων έφτασε τις 40.000. Οι εξορισμένοι Έλληνες εκτιμάται ότι ήταν 14.300 και 3.531 από αυτούς είχαν ελληνική υπηκοότητα.

1949.—Απεβίωσε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, διατελέσας πολλάκις υπουργός και πρωθυπουργός. Ο Σοφούλης είχε ηγηθεί των Σαμιακών επαναστάσεων τού 1908 και 1912·  μετά δε την ενσωμάτωση τής νήσου στην Ελλάδα, αναμίχθηκε στην πολιτική και υπήρξε εκ των κυριωτέρων συνεργατών τού Ε. Βενιζέλου.

.—Πρωθυπουργός τής χώρας αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος τής κυβερνήσεως, Αλέξανδρος Διομήδης.

1952.—Ιδρύεται στην Θεσσαλονίκη εργοστάσιο παστεριώσεως γάλακτος από την Ένωση Αγελαδοτρόφων τής περιοχής. Πρόκειται για την γνωστή μας ‘’ΑΓΝΟ’’. «Την δεκαετία τού ’90 οι ελληνικές αρχές επιχορήγησαν την ΑΓΝΟ με ποσό ανάλογο των χρεών της μέσω τής Αγροτικής Τράπεζας. Η επιχορήγηση δεν απέδωσε διότι το 1999 η ΑΤΕ ορίστηκε εκκαθαριστής και η ΑΓΝΟ τέθηκε σε καθεστώς ειδικής εκκαθαρίσεως. Τον Ιούνιο τού 2003, η ΑΓΝΟ αγοράστηκε από την ΚΟΛΙΟΣ ΑΕ. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε το σωματείο εργαζομένων τής βιομηχανίας, στην πορεία των ετών υπό την Διοίκηση τής ΚΟΛΙΟΣ Α.Ε., η οικονομική της κατάσταση χειροτέρευσε, με αποτέλεσμα από τον Αύγουστο τού 2012 η ΑΓΝΟ άρχισε να μην ανταποκρίνεται στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Από τις 10 Μαρτίου 2013 έπαυσε κάθε παραγωγική δραστηριότητα. Στα τέλη τού 2014 απολύθηκαν όλοι οι εργαζόμενοί της. Τον Νοέμβριο τού 2019, πέντε χρόνια από την ημέρα που η γαλακτοβιομηχανία κατέβασε ρολά και δύο από την διενέργεια τού πρώτου πλειστηριασμού, πραγματοποιήθηκε η τρίτη προσπάθεια πωλήσεως των περιουσιακών στοιχείων της  γιά να πληρωθούν κατά ένα μέρος οι πιστωτές της.» Η αρτοβιομηχανία Καραμολέγκος, αγόρασε τα 30 στρέμματα τού οικοπέδου τής ΑΓΝΟ και βάσει τού επενδυτικού της πλάνου και των προβλέψεών της γιά το 2021, θα επενδύσει σε παραγωγική μονάδα και νέο κτήριο αποθηκεύσεως και διανομής, εξοπλισμένο με σύγχρονα ρομποτικά μηχανήματα.

1954.—Εξασφαλίζεται οριστικά η ύδρευση τής Αθήνας με μεταφορά των νερών τής λίμνης Υλίκης, σε ποσότητα 100 εκατ. κυβ. μέτρων τον χρόνο.

1960.—Διαλύεται η από 9/8/1954 Ελληνοτουρκογιουγκοσλαβική Συμμαχία, περισσότερο γνωστή ως Συμφωνία τού Μλεντ. Το ζήτημα συγκροτήσεως μίας βαλκανικής συμμαχίας Ελλάδος, τουρκίας, Γιουγκοσλαβίας, τέθηκε μετά από την αποκατάσταση των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων το 1950-1951, και την είσοδο τής Ελλάδος και τής τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Βασικό κίνητρο γι’ αυτή την συμμαχία ήταν η σοβιετική απειλή στα Βαλκάνια. Δεν υπήρχαν όμως ουσιαστικές προϋποθέσεις γιά μία ειλικρινή διαβαλκανική συνεργασία και γιά την ανάπτυξη σχέσεων ουσιαστικής φιλίας (κάτι το οποίο συνεχίζεται μέχρι και τώρα, 2021). Το τριμερές «Σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας» υπογράφηκε στην Άγκυρα στις 28 Φεβρουαρίου 1953, ενώ στις 9 Αυγούστου 1954 στο Μλεντ τής Σλοβενίας υπογράφηκε η τελική Συνθήκη «Συμμαχίας πολιτικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας». Ο Ιωσήφ Τίτο απέρριψε κατηγορηματικά τις προτάσεις να αποτελέσουν η Ελλάδα, η τουρκία και η Γιουγκοσλαβία έναν ενιαίο αμυντικό χώρο υπό την σκέπη τού ΝΑΤΟ, υποσχόμενος μόνο, ότι σε περίπτωση συγκρούσεως Ανατολής – Δύσεως, θα πολεμούσε κατά των Σοβιετικών.

1964.—Η πρωτοβουλία τού  προέδρου των ΗΠΑ γιά συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδος και τουρκίας, αποτυγχάνει.

.—Στο έλεος των ακραίων καιρικών φαινομένων η βορειοδυτική Ελλάδα. Ένας 51χρονος νεκρός στην Κερασσώνα Πρεβέζης, σημαντικότατες καταστροφές και πλημμύρες από χαλάζι και βροχή στην πόλη των Ιωαννίνων και τα γύρω χωριά.

1970.—Στην Κύπρο, αυτοδιαλύεται η οργάνωση “Εθνικό Μέτωπο“.

1976.—Επιδημία τύφου κάνει την εμφάνισή της στην πρωτεύουσα, εξ αιτίας υπερχειλίσεως κάποιων βόθρων στην περιοχή.

1982.—Ο υπουργός Οικονομικών Μ. Δρεττάκης, εισηγητής τού νομοσχεδίου γιά τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, εμμέσως αποπέμπεται από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Δρεττάκης ήταν ο πρώτος υπουργός Οικονομικών τού Πα.Σο.Κ. και παραιτήθηκε (28/6) οκτώ μόλις μήνες μετά την ανάληψη τού χαρτοφυλακίου του. Η παραίτησή του έγινε γιά λόγους πολιτικής και ηθικής ευθιξίας, λόγω τής ωμής παρεμβάσεως τού προέδρου τού κόμματος. Ενώ το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στην Βουλή τον Μάιο τού 1982 και τέθηκε αμέσως σε εφαρμογή, ο Δρεττάκης ειδοποιήθηκε από το Καστρί ότι ο Ανδρέας αποφάσισε να τροποποιήσει τον νόμο και να ορίσει ότι, δήλωση υπαγωγής στην Φορολογία Ακίνητης Περιουσίας θα κάνει προαιρετικά, όποιος εκτιμά ότι η αξία της υπερβαίνει τα όρια τού νόμου. Η δήλωση τού Δρεττάκη ότι εάν υπήρχε η οποιαδήποτε παρέμβαση στο νομοσχέδιο θα παραιτείτο, αγνοήθηκε, οπότε ακολούθησε η παραίτησή του. Δύο χρόνια μετά, παραιτήθηκε και από βουλευτής τού Πα.Σο.Κ.

1987.—Ένα φρικτό έγκλημα συμβαίνει στην Αθήνα. Ο Παναγιώτης Φραντζής, καυγαδίζει με την σύζυγό του Ζωή Γαρμάνη και την φονεύει. Η αστυνομική έρευνα έδειξε ότι ο θύτης, αφού πρώτα στραγγάλισε το θύμα του, τεμάχισε την άτυχη γυναίκα σε 16 κομμάτια τα οποία διέσπειρε.

1991.—Έξι αστυνομικοί τραυματίστηκαν από έκρηξη βόμβας στην διασταύρωση των οδών Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα. Η ενέργεια έγινε από τις συνεργαζόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις «ΕΛΑ» και «1η ΜΑΗ».

1992.—Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ανυψώνει σε Μητροπόλεις 3 Επισκοπές τής Ορθοδόξου Εκκλησίας στην αλβανία, προχωρώντας παράλληλα σε ανασυγκρότηση, με εκλογές Αρχιερέων στις θέσεις. Λίγες ημέρες μετά (30/6ου), ο Μπερίσα, συναντά τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων Αναστάσιο, εκφράζοντας την δυσαρέσκειά του γιατί… δεν τον ρώτησαν γιά τις επιλογές Αρχιερέων (!!!)

1993.—Απεβίωσε στην Αθήνα ο γνωστός πιανίστας και συνθέτης, Γεώργιος Πλάτων. Γεννήθηκε στα 1910 στο Ληξούρι Κεφαλλονιάς. Μετά την αποφοίτησή του από το Ελληνικό Ωδείο, συνέχισε τις σπουδές του στην Γερμανία και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα εργάστηκε ως πιανίστας τής Ορχήστρας των Ανακτόρων (1949), ενώ την περίοδο 1952-1972 διετέλεσε πρώτος πιανίστας, μουσικός εκγυμναστής και βοηθός μαέστρου τής Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ταυτόχρονα είχε και πλούσια εκπαιδευτική δραστηριότητα. Διετέλεσε καθηγητής πιάνου και συνθέσεως στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών.

1994.—Βόμβα στα γραφεία τής Ε.Ε. στην λεωφόρο Αμαλίας. Την επίθεση απέδωσαν στις συνεργαζόμενες (πλέον) τρομοκρατικές οργανώσεις, «ΕΛΑ» και «1η ΜΑΗ».

1995.—Υπογράφεται στην Θεσσαλονίκη από γενικούς διευθυντές και εκπροσώπους επτά βαλκανικών ειδησεογραφικών πρακτορείων, το καταστατικό ιδρύσεως τής Ενώσεως Βαλκανικών Πρακτορείων Ειδήσεων.

1996.—Σκοτώθηκαν οι ιπτάμενοι Τσότρας Ελευθέριος κυβερνήτης, και συγκυβερνήτης Ρονιώτης Γεώργιος, κατά την διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως, όταν το αεροσκάφος τους συνετρίβη στην περιοχή Μελιγαλά Μεσσηνίας.

1997.—Το Συμβούλιο τής Επικρατείας ανακοινώνει πρωτοποριακή απόφαση, που δίνει το δικαίωμα και στους άνδρες να λαμβάνουν σύνταξη μετά τον θάνατο των συζύγων τους.

2001.—Κάποια αλβανίδα με όνομα Καλλιόπη Νάσκα, «ακαδημαϊκός», εκδίδει βιβλίο στην «ακαδημία» τής χώρας της με τίτλο «Ντοκουμέντα από τα αρχεία τού κράτους γιά την Τσαμουριά 1912-1939». Να σημειωθεί ότι, οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν ευνοήσει στο παρελθόν αυτήν την αλβανίδα, με υποτροφίες και μεταπτυχιακές σπουδές σε ελληνικό πανεπιστήμιο.

2010.—Έκρηξη ταχυδρομικής βόμβας στο υπουργικό γραφείο τού υπουργού Προστασίας τού Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Μέγαρο Κατεχάκη, σημειώθηκε στις 20:10 τοπική ώρα Ελλάδος. Θύμα ο εξ απορρήτων αξιωματικός υπασπιστής του, Γ. Βασιλάκης, πενήντα δύο ετών. Το δέμα – φάκελλος, μεγέθους Α3, έφερε ένδειξη αποστολέα, Χρήστος Καραβέλας – Εκάλη, που σύμφωνα με δημοσίευμα ταυτιζόταν με φυγάδα στελέχους τής Ζίμενς. Η δε ταχυδρομική βόμβα χαρακτηρίστηκε “ιρλανδικού μοντέλου” τού IRA.

2019.—Δημοσιεύματα εφημερίδων αναφέρονται στους εκατοντάδες κακοποιούς που κατηγορούνται ή έχουν καταδικαστεί γιά σωρεία διαρρήξεων, κλοπών (και βιασμών), και βρίσκονται κρατούμενοι στις φυλακές τής χώρας, οι οποίοι θα αποφυλακιστούν μετά την 1η Ιουλίου. Αιτία είναι η αλλαγή τού Ποινικού Κώδικα που πέρασε εσπευσμένα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα η αναθεώρηση τού άρθρου 374 που αφορά τις «διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής».

Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»
Βασική πηγή: www.eistoria.com

Αφήστε μια απάντηση