24 Οκτωβρίου
523.—Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη τού Αγίου Αρέθα, όπως και των χιλιάδων άλλων χριστιανών τής πόλεως Ναζράν τής Αραβίας, οι οποίοι υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο. Την περίοδο εκείνη, στο πλαίσιο τού ανταγωνισμού ανάμεσα στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στην Περσική Αυτοκρατορία γιά τον έλεγχο τής χερσονήσου τής Αραβίας και των εμπορικών οδών προς τις Ινδίες, έλαβαν χώρα εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις, θύματα των οποίων, αλλά και ομολογητές τής πίστεως, ήταν και άγιος Αρέθας με χιλιάδες άλλους χριστιανούς.
1014.—Ο Αυτοκράτορας Βασίλειος μαθαίνει ότι μετά τον θάνατο τού Σαμουήλ, νέος βασιλιάς των βάρβαρων βούργαρων αναλαμβάνει ο γυιός του, Γαβριήλ ή Ρωμανός. Αφού ο Στρατός μας ξεκουράστηκε γιά λίγο, ο Αυτοκράτορας οργάνωσε εκστρατεία στα μέσα τού χειμώνα και κατέστρεψε εύκολα την τότε πρωτεύουσα των βούργαρων Βουτέλιο (σημ. Βιτώλια), πυρπολώντας τα ανάκτορα τού Γαβριήλ.
1071.—Αρχίζει η βασιλεία τού Αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄ Δούκα. Όταν έφτασε το νέο τής αιχμαλωσίας τού Αυτοκράτορα Ρωμανού στην μάχη τού Ματζικέρτ, ανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας ο Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας, γυιός τού Κωνσταντίνου Ι΄ και τής Ευδοκίας. Όταν επέστρεψε από την αιχμαλωσία ο Ρωμανός, παρά την υπόσχεση που είχε δοθεί, τυφλώθηκε βάρβαρα και πέθανε λίγο μετά την τύφλωσή του. Ο Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας (1071-1078) αποκατέστησε την γραφειοκρατία, προσπάθησε να κρατικοποιήσει το εμπόριο σίτου και επέβαλε το μέτρο κατακρατήσεως μέρους τής πωλητέας ποσότητας· παρακρατείτο ένα πινάκιο, δηλαδή ¼ τού μοδίου και γιά τον λόγο αυτό έλαβε και το επίθετο Παραπινάκιος. Στις εξωτερικές υποθέσεις τής Αυτοκρατορίας, οι σελτζούκοι τούρκοι κατέλαβαν σχεδόν ολόκληρη την κεντρική Μικρά Ασία. Στην Κάτω Ιταλία και την Σικελία οι Νορμανδοί εδραίωσαν την κυριαρχία τους, ενώ οι Πετσενέγκοι και οι Ούζοι έκαναν αλλεπάλληλες επιδρομές και λεηλασίες νοτίως τού Δουνάβεως. Το 1078, ο Νικηφόρος Βοτανειάτης ανέτρεψε τον Μιχαήλ Ζ΄ και ανήλθε στον θρόνο.
1474.—Ἐπετράπη στοὺς Ἕλληνες τῆς Βενετίας νὰ λειτουργοῦνται στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Βλασίου, ἀλλὰ ἡ δικαιοδοσία τῶν δύο ἐφημέριων περιοριζόταν στὶς ἐλεημοσύνες, στὶς προσφορὲς καὶ στὰ μνημόσυνα. Οἱ ἴδιοι ἦταν ὑποχρεωμένοι νὰ μνημονεύουν τ’ ὄνομα τοῦ Πάπα, τοῦ Λατίνου Πατριάρχη Βενετίας καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καὶ νὰ δέχονται τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν.
1538.—Ο ενωμένος συμμαχικός στόλος καταφέρνει να κυριεύσει το Δαλματικό φρούριο Καστελνουόβο, το οποίο, όμως, τον ερχόμενο Αύγουστο θα ξαναπέσει στα νύχια τού Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα.
1610.—Ο στολίσκος των κουρσάρικων πλοίων των Φλωρεντινών καταλαμβάνει εμπορικό σκάφος το οποίο έπλεε προς Θεσσαλονίκη. Πλούσια η συγκομιδή, έξι τούρκοι σκλαβώθηκαν, με τις επόμενες ημέρες να αποδίδουν στους Δυτικούς επιπλέον λείες από άλλα τρία εμπορικά τα οποία κούρσεψαν.
1688.—Ο δόγης τού στόλου των Δυτικών στο Αιγαίο, αποφασίζει να πλεύσει με προορισμό την τουρκοκρατούμενη Κάρυστο, με σκοπό την απελευθέρωσή της. Όμως, θα εγκαταλείψει το σχέδιό του πριν ακόμη το αρχίσει. Τελικά, αναχώρησε και διαμοίρασε τον στόλο σε Ψαρά και Ναύπλιο όπου θα περάσει τον χειμώνα.
1724.—Ἡ πειρατεία στὸ Αἰγαῖο. Τὸν 18ο καὶ στὶς ἀρχές τοῦ 19ου αἰώνα, ἡ πειρατεία ὀργίαζε κυριολεκτικά. Στὸ Αὶγαῖο πέλαγος ὑπέφεραν ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐμπορικὰ πλοῖα καὶ τὰ νησιὰ (Κυκλάδες, Νότιες Σποράδες [=Δωδεκάνησα]), ποὺ δέχονταν συχνὲς ἐπιδρομές. Ὅπως αὐτό τὸ καταγεγραμμένο γεγονὸς σὰν σήμερα, μὲ θῦμα τὸν καραβοκύρη Παναγιώτη τῆς Περέτας: «Ἐρχόμενος ὁ καραβοκύρης ὁ Παναγιώτης τῆς Περέτας μὲ τὴν σακολέβαν εἰς τὴν Ἀξίαν, ἔτυχε ἀπό ῥιζικὸν ἀνάμεσα τὴν Μύκονον καὶ τὴν Ἀξίαν καὶ τοὺς ἔπιασε καὶ τοὺς σκλάβωσε ὁ Καπετὰν Τζουανίνος μὲ τὸ καράβιν του καὶ καπετὰν Ἀντώνης μὲ μιὰν ταρτάνα καὶ τοὺς ἐπῆρεν ὅ,τι κι ἄν εἶχαν ἄσπρα (χρήματα), πρᾶμα καὶ τὰ ροῦχα τους καὶ τοὺς ἄφησαν τὸ καΐκι μὲ τοὺς ἀνθρώπους γυμνοὺς καὶ ἦλθαν ἐδῶ εἰς τὴν Ἀξίαν καθὼς ὅλοι τους εἴδασιν.» Σὲ ὅλα τὰ νησιὰ καὶ στὶς παράκτιες περιοχὲς ὑπῆρχαν παρατηρητήρια, «βιγλαριά ἤ βίγλες», ἀπ’ ὅπου οἱ «βιγλάτορες» παρακολουθούσαν τὰ καράβια ποὺ πλησίαζαν στὴν στεριά καὶ εἰδοποιοῦσαν τὸν πληθυσμό, ὑψώνοντας συνήθως κάποια σημαία τὴν ἡμέρα, ἐνῷ τὴν νύχτα ἄναβαν δαυλούς.
1798.—(ν. ημ.) Η Ζάκυνθος καταλαμβάνεται από τον ενωμένο Ρωσο-τουρκικό στόλο, με επί κεφαλής τον Ρώσο ναύαρχο Ουσακώφ. Δύο χρόνια μετά, το 1800, υπογράφεται Συνθήκη μεταξύ Ρωσίας και τουρκίας, με αποτέλεσμα την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους με το όνομα «Επτανήσιος Πολιτεία». Μετά από επτά χρόνια θα ακολουθήσει μία περίοδος Γαλλικής και Αγγλικής κατοχής, μέχρι τις 21 Μαΐου 1864, όπου υψώθηκε οριστικά η Ελληνική σημαία.
1816.—(16 ἤ 24/10) Εορτάζεται η μνήμη τού αγίου νεομάρτυρα Ιωάννη Τουρκολέκα, αδελφού τού Νικηταρά τού τουρκοφάγου. Γιά την ομολογία, το μαρτυρικό τέλος και το θαυμαστό σημείο που έδωσε ο Θεός, μετά τον αποκεφαλισμό τού παιδομάρτυρα, γράφει, σχετικά ο αδελφός τού Αγίου, ο Νικηταράς: «[…] Στον αδελφό μου πρότειναν ν’ αλλάξει την πίστη του. Τού δείχνουν τον σκοτωμένο πατέρα του και τού λέγουν κάθισε να σε κάνουμε τούρκο. Τότε το παιδί κάνει τον σταυρό του και τους απαντά: – θα πάω κι’ εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου. – Του ξαναλέγουν· γίνε τούρκος. – Το παιδί όμως ξανακάνει τον σταυρό του. – Έγινε από το αίμα του σταυρός. Πήραν τα κεφάλια τους στην Τριπολιτσά.» Κάθε χρόνο το χωριό Τουρκολέκα τού Δήμου Φαλαισίας, τής επαρχίας Μεγαλουπόλεως τού Νομού Αρκαδίας, τιμά την μνήμη τού οσίου, ο οποίος αποκεφαλίστηκε σαν σήμερα στην Μονεμβασιά, και τού οποίου ναός υπάρχει στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε. (Ως ημέρα αποκεφαλισμού πηγές αναφέρουν την 24η Οκτ. και την 16η Οκτ.)
1822.—Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, μεταβαίνουν στην Ιταλία ως αντιπρόσωποι τού Έθνους, γιά να ζητήσουν την υποστήριξη τού Πάπα στον αγώνα γιά την αποτίναξη τού τουρκικού ζυγού. Η μετάβαση όμως των Ελλήνων εκπροσώπων από την Αγκώνα στην Ρώμη, απαγορεύτηκε. Στην αρχή τού Αγώνα, τα Ευρωπαϊκά κράτη, πιστά στις αρχές τής Ιεράς Συμμαχίας, δεν αναγνώριζαν στους Έλληνες το δικαίωμα των εμπόλεμων εναντίον ενός κατοχικού καθεστώτος, και συνεπώς δεν αναγνώριζαν και την νομιμότητα των όποιων καταδρομών οι Έλληνες έκαναν. Το 1823, η πολιτική τής Μεγάλης Βρετανίας άλλαξε και ο υπουργός των Εξωτερικών Κάνιγκ αναγνώρισε τους Έλληνες ως εμπόλεμους, κάτι που υπήρξε θετικό βήμα γιά την Επανάσταση. Ωστόσο η Αυστρία σε όλη την διάρκεια τής Επαναστάσεως, δεν αναγνώριζε τα δίκαια τού Ελληνικού έθνους και συμπεριφερόταν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Κυριότερος εκφραστής αυτής τής πολιτικής ήταν ο καγκελάριος τής Αυστρίας, πρίγκιπας Μέττερνιχ. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως υπουργός των Εξωτερικών τής Ρωσίας, έδειξε πνεύμα φιλελεύθερο και φιλάνθρωπο στα ακανθώδη Ευρωπαϊκά ζητήματα. Στο κήρυγμα τού Μέττερνιχ ότι έπρεπε να επιβληθεί άκαμπτη και αυστηρή στάση απέναντι σε κάθε επαναστατική κίνηση και άμεση καταστολή κάθε εξεγέρσεως με στρατιωτική επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, ο Καποδίστριας αντέτασσε την αντιμετώπιση τού ανατρεπτικού πνεύματος μέσω συνετών θεσμών, οι οποίοι θα συνδύαζαν τους πόθους των λαών αλλά και τα συμφέροντα των θρόνων. Στην διπλωματική του δεξιότητα οφείλεται το ότι οι Δυνάμεις τής Ιεράς Συμμαχίας αρκέστηκαν στην έντονη αποδοκιμασία από τον Τσάρο, και δεν καταδίκασαν επισήμως στο Λάϋμπαχ την Ελληνική Επανάσταση.
1825.—Στο Νεόκαστρο Πυλίας έφτασαν 145 τουρκοαιγυπτιακά πλοία, με στρατεύματα και εφόδια. «Ἄφιξις ἑκατὸν τεσσαράκοντα πέντε Αἰγυπτιακῶν καὶ τουρκικῶν πλοίων μετὰ στρατευμάτων εἰς Νεόκαστρον ὁδηγουμένων ὑπὸ τῶν Καπετὰν Τοπὰλ πασᾶ, Μουχαρέμπεη καὶ Χαλίλμπεη.»
1826.—(νύκτα) Οι Έλληνες φρουροί τής Ακροπόλεως Αθηνών, εξόρμησαν από τα τείχη και επιτέθηκαν εναντίον των τούρκων, προξενώντας τους πολλές καταστροφές. «Ἐξώρμησαν οἱ ἐντὸς τῆς Ἀκροπόλεως Ἀθηνῶν Ἕλληνες καὶ ἐπιτεθέντες κατὰ τῶν χαρακωμάτων τοῦ Μεχμὲτ Ῥεσὶτ πασᾶ Κιουταχῆ, ἐφόνευσαν πολλοὺς καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸ φρούριον.»
1828.—Κατόπιν εντολής τού κυβερνήτη Καποδίστρια, αρχίζει η εκστρατεία τού Δημήτριου Υψηλάντη γιά την απελευθέρωση τής Ρούμελης. Οι Γεώργιος Δυοβουνιώτης, Βάσος Μαυροβουνιώτης, Διονύσιος Ευμορφόπουλος και Νικόλαος Στράτος, ξεκίνησαν από το στρατόπεδο στα Μέγαρα και μέσα σε λίγες ημέρες επέλασαν στις τουρκοαλβανοκρατούμενες περιοχές, ενώ την 31η τού μήνα απελευθέρωσαν και την Αράχωβα.
1834.—Εκτελείται σε ηλικία 30 ετών, ο Αναστάσης Τζαμαλής, γιά την συμμετοχή του στην λεγόμενη Μεσσηνιακή Επανάσταση. Αφορμή τού ξεσηκωμού ήταν η σύλληψη και δίκη των Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα, καθώς και η ολοκληρωτική εξαθλίωση στην οποία είχαν περιέλθει αρκετοί αγωνιστές τού ’21 μετά από τις αποφάσεις τής Αντιβασιλείας. Ο δήθεν «φιλέλληνας» Μάσον (ή Μέισον) αρνήθηκε την επιθυμία τού Τζαμαλή να δει γιά τελευταία φορά την γυναίκα και τα παιδιά του, και πρόσταξε να τον οδηγήσουν αμέσως στον τόπο τής εκτελέσεως. Όταν πήγαν να τού δέσουν τα μάτια εκείνος αρνήθηκε, λέγοντας πως ήθελε να αντικρίσει τον Χάρο με ανοιχτά μάτια. Έτσι και έγινε.
1843.—Ο γέρων μοναχός Αθανάσιος Ρεπανιδώτης, δώρισε στην Αλληλοδιδακτική Σχολή τής Λήμνου 4.080 γρόσια και 85 ολλανδικά φλουριά.
1862.—Ο Θεόδωρος Γρίβας, εκ των πρωτεργατών τής Οκτωβριανής Επαναστάσεως, ερχόμενος στην Αθήνα μετά από την επικράτησή της, επί κεφαλής πολυάριθμων οπαδών, πεθαίνει καθ’ οδόν από πνευμονία. Ο Θ. Γρίβας, είχε λάβει μέρος σε πολλές μάχες κατά την Επανάσταση, διακρινόταν δε γιά την ορμή και την βιαιότητά του. Μετά την απελευθέρωση, αναμίχθηκε ενεργά στην πολιτική και έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην εκθρόνιση τού Όθωνα.
1884.—Νέος σεισμός καταγράφεται στην Κρήτη. Δεν προκάλεσε καταστροφές.
1904.—Το σώμα τού καπετάν Ρούβα (Κατεχάκη), αποτελούμενο από είκοσι πέντε άνδρες, αναχωρεί από το χωριό Έξαρχος τού Νομού Γρεβενών όπου κατήλθε γιά προμήθειες, και μετά από πορεία 21 ωρών πλησιάζει στο Παλαιοχώρι. Υπό τον φόβο τής προδοσίας, είχαν λάβει από τον Έξαρχο ορισμένους χωρικούς ως ομήρους, τους οποίους κατόπιν απόλυσαν.
1905.—Οι αιμοδιψείς βούργαροι συμπληρώνουν τον αιματοβαμμένο τους κατάλογο με τις άγριες δολοφονίες των Τάσου Παπάζη και Νικολάου Ζούλα από το χωριό Νιζόπολη, καθώς και με αυτές των Βασίλειου Δερβένη και Νικόλαου Τόνα από το Μεγάροβο. Όλοι τους βρήκαν φρικτό θάνατο από την συμμορία τού Τάνεφ, η οποία άρπαξε επιπλέον 150 πρόβατα (οι δύο πρώτοι Έλληνες ήταν ποιμένες στην Νιζόπολη).
.—Μετά από άρνηση τού φρουραρχείου να αποστείλει φύλακες, το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αποφασίζει το κλείσιμό του λόγω φόβου κλοπών. Αρχικά, επί Καποδίστρια, με το ψήφισμα τής 21ης Οκτωβρίου 1829 ιδρύθηκε το «Εθνικόν Μουσείον», το οποίο στεγάστηκε στο κτήριο τού Ορφανοτροφείου στην Αίγινα. Η ίδρυση Μουσείου κρίθηκε απαραίτητη γιά την προστασία και διαφύλαξη των μνημείων τής εθνικής κληρονομιάς από τις λεηλασίες, τις αρπαγές αλλά και τις αγοραπωλησίες, που οδηγούσαν πλήθος αρχαιοτήτων σε συλλογές και μουσεία τού εξωτερικού. Με την μεταφορά τής πρωτεύουσας στην Αθήνα το 1834 και με τον νόμο τής 10/22 Μαΐου 1834, ιδρύθηκε το «Κεντρικόν Δημόσιον Μουσείον διά τας αρχαιότητας».
1906.—Μακεδονομάχοι, προσέβαλαν και πάλι το Βλάδοβο (Άγρα) Έδεσσας, καθώς και την Δόλιανη (Κουμαριά) Βεροίας, με στόχο βουργαροκομιτατζήδες και προδότες. Ήταν η δεύτερη επίθεση εναντίον των επίβουλων βούργαρων τού χωριού Άγρας, μετά από αυτήν τής 9ης Ιουλίου.
.—Αποτυχημένη ενέδρα 25 βούργαρων κομιτατζήδων έξω από την Πόλτιστα, με στόχο το σώμα Βολάνη. Δεν υπήρξαν ελληνικές απώλειες, ενώ ο ίδιος ο Βολάνης αιχμαλώτισε έναν από τους βούργαρους, αρπάζοντάς τον και σύρροντάς τον από τα μαλλιά.
1909.—Ιταλία και Ρωσία υπογράφουν Συμφωνία στο Ρακονίτζι (Raccinigi). Αφ’ ενός από την πλευρά τους οι Ιταλοί αναγνώρισαν τις αξιώσεις των Ρώσων στα Στενά τού Βοσπόρου, αφετέρου δε, εξασφάλισαν την εύνοια και ανοχή γιά τις βλέψεις καταλήψεως τής Τριπολίτιδας και τής Κυρηναϊκής.
.—Ἡ ἀρχαιολογικὴ ἀνακάλυψη ἀγάλματος τοῦ Ἀσκληπιοῦ στὴν Καταλονία τῆς Ἰσπανίας. Ἡ ἔξαψη ὅλων στὸ συνεργεῖο ἀνασκαφῶν στὸ Empuries (Εμπούριες) τῆς Ἰσπανίας, δύσκολα περιγράφεται μὲ λόγια: ἡ σκαπάνη τῶν ἀρχαιολόγων μόλις χτύπησε πάνω σ’ ἕνα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο καὶ ὅλοι, μὲ πρῶτο τὸν ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ἐργασιῶν, Ἐμίλι Γκαντία (Emili Gandia), εὔχονται αὐτή νὰ εἶναι ἐπὶ τέλους ἡ ἀνακάλυψη ποὺ τόσο καιρὸ περιμένουν. Εἶναι ὁ θεὸς τῆς ἰατρικῆς, ὁ Ἀσκληπιός, ποὺ ἔπειτα ἀπό αἰῶνες ἔρχεται ξανὰ στὸ φῶς, γιὰ νὰ διηγηθῇ ἕνα σημαντικὸ κομμάτι τῆς (Ἑλληνικῆς), ἱστορίας τῆς Καταλονίας.
1912.—Α’ Βαλκανικοί Πόλεμοι, και η βουργαροκρατία ξεκινά στην Μακεδονία. Φρικτές ημέρες γιά τους επόμενους σχεδόν 8 μήνες, και γιά την ακρίβεια μέχρι την 19η Ιουνίου τού έτους 1913.
.—Οι κατεστραμμένες γέφυρες τού Αξιού οι οποίες οδηγούν στην Θεσσαλονίκη, επισκευάζονται και η πορεία τού ελληνικού στρατού προς την πρωτεύουσα τής Μακεδονίας, επιταχύνεται.
.—Ο Διοικητής και Φρούραρχος των Σερρών Νατζή Πασάς, μόλις πληροφορήθηκε την κάθοδο των βούργαρων από την Άνω Τζουμαγιά και την Δράμα, εγκατέλειψε την πόλη των Σερρών με ολόκληρη την φρουρά την οποία αποτελούσαν 2.000 λογχοφόροι, 13 τηλεβόλα και μία πυροβολαρχία. Στις 4 το απόγευμα, βουργάρικη συμμορία, αποτελούμενοι από 80 κομιτατζήδες με επί κεφαλής τον Τσαγκώφ, εισέβαλε στην πόλη. Την εποχή εκείνη η πόλη αριθμούσε 27.000 Έλληνες κατοίκους, 15.000 τούρκους και 3.000 Εβραίους σε σύνολο 45.000. Η πόλη των Σερρών παραδόθηκε στον βουργάρικο στρατό χωρίς μάχη και σύμφωνα με πρωτόκολλο που υπέγραψαν τα τέσσερα ενδιαφερόμενα βαλκανικά κράτη, χωρίς όμως να έχουν και το δικαίωμα «μονίμου κτήσεως» επί των καταλαμβανομένων εδαφών (στοιχεία Σάκης Αραμπατζής).
.—Κατά τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο, η πόλη Τυρολόη κοντά στην Ραιδεστό, καταλήφθηκε από τους βούργαρους. Παρά τις προσπάθειες των τούρκων διοικητών να αποτρέψουν την υποχώρηση, αυτό δεν κατέστη εφικτό. Η κρισιμότητα τής καταστάσεως επέβαλλε την σύμπτυξή τους ανατολικά τού ποταμού Σουντζάκ. Επικράτησε όμως τέτοια σύγχυση, που τούρκικες πυροβολαρχίες έπληξαν υποχωρούντα τμήματά τους, θεωρώντας ότι επρόκειτο για επιτιθέμενους βούργαρους. Το δραματικό σκηνικό συμπλήρωναν η χολέρα και η δυσεντερία που τους θέριζε, προκαλώντας απώλειες που δεν μπορούσαν να υπολογιστούν. Παρόμοια εικόνα παρουσίαζε και η αριστερή ομάδα που υποχωρούσε προς Τυρολόη. Παρ’ όλη την τραγική κατάσταση των υποχωρούντων τούρκων, η αναποφασιστικότητα και η ατολμία των βούργαρων, σε συνδυασμό με τις μεγάλες απώλειές τους, έδωσαν τον απαιτούμενο χρόνο στους τούρκους να ανασυνταχθούν στην τελευταία γραμμή άμυνας πριν την Κωνσταντινούπολη, την γραμμή Τσατάλτζας.
.—Οι Ελληνικές δυνάμεις μάχονται σφοδρώς εναντίον των τούρκων στα Ανώγεια Ηπείρου. Τα στρατεύματα τής Ηπείρου ενισχύουν το 7ον τάγμα Ευζώνων και διά λυσσώδους επιθέσεως ανατρέπονται οι τούρκοι.
.—Ο λοχαγός τού πυροβολικού από την Κέρκυρα, Κοσκινάς Θεόδωρος, πίπτει ηρωικώς μαχόμενος στην περιοχή Αμύνταιο, παραμένοντας ανυποχώρητος υπερασπιστής της. Σαν σήμερα το ξημέρωμα, οι τούρκοι οδηγούμενοι από χωρικούς που γνώριζαν την περιοχή και τις διαβάσεις από τα έλη, επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, αλλά ενώ ο κίνδυνος περικυκλώσεως είχε γίνει άμεσος και φανερός, ο Θ. Κοσκινάς είπε στους αξιωματικούς και στους άνδρες του, ήρεμα και περήφανα: “Είναι καύχημά μας ότι μάς δίνουν μιά τόσο τιμητική εντολή να μείνουμε εδώ τελευταίοι και να πεθάνουμε γιά τους άλλους. Είμαι βέβαιος ότι θα κάμετε το καθήκον σας, ότι θα μείνετε ακλόνητοι και αποφασιστικοί ο,τιδήποτε κι’ αν συμβεί”. Πράγματι παρέμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους, εξασφαλίζοντας την διευκόλυνση των στρατευμάτων που ενεργούσαν τακτική υποχώρηση. Από τους πρώτους νεκρούς έπεσε ο ηρωικός Λοχαγός Κοσκινάς Θεόδωρος και δύο αξιωματικοί του, οι ανθυπολοχαγοί Καθήκουρης Κωνσταντίνος και Οικονομόπουλος Νικόλαος. Όταν σίγησαν τα κανόνια τού Κοσκινά, τότε έγινε αισθητή η μεγάλη στήριξη που παρείχε η Πυροβολαρχία σε άλλα σώματα τής Μεραρχίας. Η 5η Μεραρχία ανασυντάχθηκε στην Κοζάνη στις 25 Οκτωβρίου, έχοντας αφ’ ενός πεσμένο ηθικό λόγω τής ήττας, από την άλλη όμως έχοντας ακόμη ένα πρότυπο προς μίμηση γιά την ανδρεία του, τους άνδρες τής Πυροβολαρχίας Κοσκινά και τον ηρωικό Λοχαγό τους. Η υποχώρησή της ωστόσο, στοίχισε στην ελληνική πλευρά την απώλεια τού Μοναστηρίου, στο οποίο εισήλθαν τα σερβικά στρατεύματα.
.—Την μεσημβρία τα πολεμικά μας, «Αβέρωφ», «Λέων», «Θύελλα» και «Ναυκρατούσα», αγκυροβολούν στον όρμο Τενέδου. Καλείται επί τού «Αβέρωφ» ο Διοικητής τής νήσου και ο αρχιερατικός επίτροπος, ο οποίος σεβάσμιος γέρων, γονατίζοντας και φιλώντας το κατάστρωμα, ευχήθηκε: “Καλώς ωρίσατε!”. Αμέσως μετά, ο ναύαρχος Κουντουριώτης εξήλθε και διά τού τηλεγραφικού καλωδίου τής Τενέδου διαβίβασε το ακόλουθο τηλεγράφημα προς στον Ναύσταθμο Κωνσταντινουπόλεως: «Κατελάβομεν Τένεδον. Ἀναμένομεν ἀντίπαλον στόλον. Ἐάν στόλος σας στερεῖται γαιάνθρακας, εἶμαι προθυμώτατος παραχωρήσω.» Κουντουριώτης.- (Αυτά είναι ανδρικά κάκαλα…)
.—Οι Ελληνικές ανταρτικές ομάδες μάχονται εναντίον των τούρκων μεταξύ Ταραβίνας και Δελβινακίου.
1914.—«Ὁ ἀγὼν ἡμῶν ἔληξε διὰ θριάμβου. Οἱ πόθοι μας ἐξεπληρώθησαν. Δὲν ὑποκύψαμεν εἰς τὴν ἄδικον καταδίκην. Δὲν ὑπακούσαμεν εἰς ἐξευτελιστικὴν προσταγήν ….», ανέφερε μεταξύ άλλων η προκήρυξη τής Βορειοηπειρωτικής κυβερνήσεως, προκαλώντας ρίγη εθνικής συγκινήσεως.
1916.—Οι βούργαροι συνεχίζουν τις μετακινήσεις πληθυσμών, με θύματα αυτή την φορά τους κατοίκους τής Τζουμαγιάς. Τους έσυραν όλους στην βουργαρία και την Σερβία, γιά να επιστρέψουν μετά από δύο χρόνια αποδεκατισμένοι. Όπως έχει παρατηρηθεί, συνολικά 17 πληθυσμιακά ρεύματα έλαβαν χώρα στην Μακεδονία κατά το χρονικό διάστημα 1913-1925.
1919.—Στο μέτωπο στην Μ. Ασία ο Ελληνικός Στρατός δρα με περιπόλους.
1920.—Ο Ελληνικός Στρατός στην Μ. Ασία εκκαθαρίζει την περιοχή που έχει απελευθερώσει από τούρκικα στοιχεία.
1921.—Ολόκληρη η στρατιά των Ελλήνων στην Μ. Ασία δρα με πυροβολικό και περιπόλους.
1922.—Κατά παράβαση τού συμφώνου ανακωχής των Μουδανιών, Άγγλοι και τούρκοι συμπλέκονται στην Κωνσταντινούπολη. Οι Σύμμαχοι αποδεικνύονται ανίσχυροι να επιβληθούν, ενώ οι τούρκοι σφαγιάζουν Έλληνες αξιωματικούς αιχμαλώτους.
.—(π.ημ.) Δίνεται στην δημοσιότητα το πόρισμα τής ανακριτικής επιτροπής, βάσει τού οποίου παραπέμπονται να δικαστούν με την κατηγορία τής εσχάτης προδοσίας : ο πρώην αρχιστράτηγος τής Στρατιάς Μικράς Ασίας Γ. Χατζανέστης, οι πολιτικοί Δ. Γούναρης, Ν. Στράτος, Π. Πρωτοπαπαδάκης, Ν. Θεοτόκης, Γ. Μπαλτατζής και ο υποστράτηγος ε.α. Ξενοφών Στρατηγός, καθώς και ο υποναύαρχος ε.α. Μ. Γούδας. Ο συντάκτης τού πορίσματος που έστειλε στον θάνατο τους παραπάνω, είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η διεξαγωγή τής δίκης θα αρχίσει στις 31 Οκτωβρίου. Η ιστορία απέδειξε την αθωότητα των νεκρών, έγινε αναιρετική δίκη και στους τάφους των νεκρών χτίστηκαν εκκλησίες.
.—Έκτακτο Δελτίο Πληροφοριών τής Ελληνικής Αντικατασκοπείας ενημερώνει γιά την αποστολή στην Ελλάδα 8 ατόμων εκ μέρους τής Ιταλικής προπαγάνδας, τα οποία έχουν σκοπό την δημιουργία φαινομενικώς φιλοβασιλικού στρατιωτικού κινήματος, έτσι ώστε να δοθεί η αφορμή σε τουρκοβουλγαροαλβανικά στοιχεία να αναλάβουν ενεργητική δράση σε όλη την Μακεδονία με στόχο την επίτευξη αυτονομίας. Άλλος πράκτορας πληροφορούσε ότι μέσα σε δέκα ημέρες επρόκειτο να γίνει εισβολή στην Μακεδονία και την Δυτική Θράκη τριών συμμοριών, αποτελούμενων από 100 μέλη η κάθε μία. Η αλβανο-τουρκική μέσω Κορυτσάς, και δύο τουρκο-βουργαρικές μέσω Δεμίρ Ισσάρ και συνόρων Δυτικής Θράκης.
.—Απεβίωσε ο πεζογράφος Ανδρέας Καρκαβίτσας. Από τους κύριους πεζογράφους τής ελληνικής λογοτεχνίας, θεμελίωσε το διήγημα μαζί με τον Παπαδιαμάντη και τον Κονδυλάκη και εκπροσώπησε την περίοδο τής ηθογραφίας με πλήθος έργα. Ο Καρκαβίτσας μάς μεταφέρει στα βιβλία του μία Ελλάδα ταπεινή και βασανισμένη, με τους καημούς και την φτώχεια της, τις χαρές και τις πίκρες της. «Ἕλληνας! σοῦ λέει ὁ ἄλλος. Δὲν εἶναι παῖξε γέλασε. Ἔχουμε τὰ κακὰ μας, δὲ λέω. Πήραμε δρόμο στραβὸ σὰν τὸ κακοκυβερνημένο πλεούμενο. Μὰ δὲν εἴμαστε καὶ ντὶπ γιὰ πέταμα. Καὶ νὰ εἴμαστε γιὰ πέταμα, πάλι δὲ θὰ χαθοῦμε. Θέλουμε δὲ θέλουμε, θὰ ζήσουμε. Θὰ ζήσουμε καὶ θὰ θεριέψουμε καὶ θὰ δοξαστοῦμε, ὅπως καὶ πρῶτα». “Παλιές Αγάπες,1900”.
1923.—Μόλις δύο ημέρες μετά το κίνημα των βενιζελικών Παν. Γαργαλίδη και Γ. Λεοναρδόπουλου εναντίον τού στρατιωτικού πραξικοπήματος τού (επίσης βενιζελικού) Πλαστήρα, οργανώνονται συλλαλητήρια στην πρωτεύουσα και άλλες πόλεις τής Ελλάδος. Βεβαίως, τα συλλαλητήρια οργάνωσαν φανατικότεροι βενιζελικοί, ακριβώς γιά να ενισχύσουν το στρατιωτικό πραξικόπημα Πλαστήρα. Ο απώτερος σκοπός των οργανωμένων αυτών κινήσεων, δεν ήταν άλλος από το να εξασφαλίσουν την νίκη στις εκλογές παρωδία τού Δεκεμβρίου.
1924.—Η άτυπη σύναξη οι οποία συνήλθε πριν δύο ημέρες στην Ρόδο με θέμα το Αυτοκέφαλο, αποστέλλει τους Μητροπολίτες Ρόδου και Λέρου στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να ενημερώσουν σχετικά με το θέμα που προέκυψε, αλλά και να λάβουν περαιτέρω εντολές. Το θέμα ανακίνησαν οι κατοχικοί Ιταλοί.
1925.—Δημοτικές και κοινοτικές εκλογές σε όλη την χώρα. Το καθεστώς Πάγκαλου, αμφισβήτησε την εκλογική διαδικασία στην Θεσσαλονίκη και διέταξε την επανάληψή της.
1931.—Ο αεροπόρος μας Ζαχαρίας Σακελλαρίου, εκτελώντας δοκιμαστική πτήση με αεροπλάνο τύπου Μπλάκμπερν “Blackburn” στο Τατόϊ, προκειμένου το Ελληνικό Δημόσιο να προβεί στην αγορά τέτοιου τύπου αεροπλάνων από την Αγγλία, κατέπεσε λόγω περιδινήσεως στο έδαφος, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. http://www.pasoipa.org.gr/
1932.—Ξεκινούν οι εργασίες τής νέας Βουλής και Γερουσίας.
1934.—Κατ’ ἀπαίτηση τοῦ Μουσταφᾶ Κεμάλ, ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Σοφία ἀποφασίζεται νὰ γίνῃ Μουσεῖο. Τὰ ἐγκαίνια θὰ γίνουν τὴν 01/02/1935.
1939.—Σύμφωνα με στοιχεία που δίνονται στην δημοσιότητα, ο πληθυσμός στην Ελλάδα στις 31/12/1938 είναι 7.107.472.
1941.—Ο Ιταλός διοικητής Άργους, κατόπιν διαταγής ανωτέρων του, αφαιρεί από το τοπικό Μουσείο πολλά ευρήματα αμύθητης αξίας.
1942.—Φονιάδες Τσάμηδες μουσουλμάνοι τού Νομού Θεσπρωτίας, δολοφονούν αγρίως τον Δονάτο Αλεξίου από την Ντράγανη. Ο άτυχος Έλληνας ήταν μόνιμος κάτοικος Λαδοχωρίου, και τον σκότωσαν οι μουσουλμάνοι Λιούτ Γκάνες από το Βροχωνά και ο Νταλιάν Φερχάτ από το Κούρτεσι.
.—Οι Ελληνικές δυνάμεις τής Βρετανικής στρατιάς Αφρικής, νικούν τις Ιταλογερμανικές δυνάμεις στο Ελ Αλαμέιν τής Αιγύπτου.
.—Ενώ ο ιερέας Ανδρέας Βασιλείου (παπανδρέας), βάδιζε αμέριμνος στο χωριό Μαζαρακιά, δέχτηκε ομοβροντία πυροβολισμών από αλβανοτσάμηδες και πληγείς θανασίμως υπέκυψε αμέσως.
1943.—Παραχωρήθηκε από το Βρετανικό Ναυτικό στην Αλεξάνδρεια, η κορβέτα τύπου “Flower” Αποστόλης ΙΙ. Έδρασε κατά τον πόλεμο στην Μεσόγειο και εν συνεχεία κατά την περίοδο τού λεγόμενου «εμφυλίου», 1946-49. Επιστράφηκε στο βρετανικό ναυτικό το 1959.
.—Μετά από επιχειρήσεις εναντίον τού χωριού Καλωτά (ή Καλουτά) τής Ηπείρου, οι απολίτιστοι Γερμανοί εισβάλουν στο μικρό χωριό Καμνιά (σημ. Ανθρακίτης) Ζαγορίου. Δεν άφησαν κανένα κτήριο όρθιο και άκαυστο, μαζί με το σχολείο και την εκκλησία του.
.—Την ίδια ημέρα, εισέβαλαν και στο χωριό Καβαλλάρι τής Ηπείρου όπου έκαναν ακριβώς τα ίδια. Εκάησαν και τα 43 σπίτια του και καταστράφηκαν τα πάντα. Νωρίτερα, τον Αύγουστο τής ίδιας χρονιάς, το χωριό υπέστη βομβαρδισμό κατά τον οποίο φονεύθηκαν 6 αθώοι άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 7.
.—Την ίδια ακριβώς τύχη είχε και το χωριό Καρυά, δίπλα στο Καβαλλάρι, όπου δεν έμεινε όρθιο κανένα από τα 33 σπίτια και τα βοηθητικά κτήριά του. Και εδώ, ευτυχώς οι κάτοικοι πρόλαβαν να το εκκενώσουν.
.—Αλεξιπτωτιστές τού Ιερού Λόχου μαζί με άλλους που μεταφέρθηκαν με νηοπομπή, καταλαμβάνουν την Σάμο. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος 200 αλεξιπτωτιστές και άλλοι 114 μέσω αποβατικών. Απώλειες, 21 τραυματίες.
1944.—Μετά τις τρομερές μάχες τού Οροπεδίου στην Δράμα, τις οποίες παρακολούθησε κλιμάκιο αξιωματικών τού Στρατού το οποίο επίσης συμμετείχε, οι αντάρτες αναγνωρίστηκαν ως κανονικό τμήμα τής 8ης Στρατιάς τού Συμμαχικού Στρατού Μέσης Ανατολής. Έκτοτε, στην ομάδα των ΕΑΟ – ΕΣΕΑ, η οποία υπαγόταν στον σπουδαίο Αντώνη Φωστερίδη, ανατέθηκε η ανασυγκρότηση τού 7ου Συνοριακού Τομέα και η φύλαξη των συνόρων στην περιοχή.
1945.—Το ναρκαλιευτικό Πηνειός II κατά τις επιχειρήσεις ναρκαλιείας γιά την εκκαθάριση τού ναρκοπεδίου τής Πρέβεζας, προσέκρουσε σε νάρκη και βυθίστηκε. 24 άνδρες του απωλέστηκαν.
.—Ημέρα τού Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) κατά την οποία άρχισε η ισχύς τού Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών. Το 1963 τα κράτη – μέλη του, έφτασαν τα 111. Ο αποτυχημένος Οργανισμός αντικατέστησε την επίσης αποτυχημένη Κοινωνία των Εθνών που είχε ιδρυθεί μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, με σκοπό «την επίλυση των κρατικών διαφορών μέσω συνομιλιών και όχι μέσω πολέμων».
1947.—Οι υπερασπιστές τού Εθνικού Στρατού στο Μέτσοβο, μετά από ημέρες πολιορκίας από τους κομμουνιστές, καταφέρνουν να τους απωθήσουν. Ήταν τόσο στενή η πολιορκία, που ο στρατός ανεφοδιαζόταν εναέρια.
1950.—Παραδίνεται σε επίσημη τελετή από αντιπρόσωπο τού Ο.Η.Ε., η σημαία τού Οργανισμού στον διοικητή τής προοριζομένης γιά την Κορέα Ταξιαρχίας, αντισυνταγματάρχη Αρμπούζη.
1955.—Οι τουρκικές αρχές Σμύρνης, αποδίδουν τιμές στην Ελληνική σημαία, μετά από τα σημειωθέντα έκτροπα σε βάρος Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν στο εκεί Στρατηγείο τού Ν.Α.Τ.Ο. Τα έκτροπα αυτά υπήρξαν συνέχεια των ανθελληνικών εκδηλώσεων των τούρκων, με αφορμή το ζήτημα τής Κύπρου. Γι’ αυτό, είχε διαταχτεί η αποχώρηση από το στρατηγείο τού Ν.Α.Τ.Ο. τού Ελληνικού Κλιμακίου, το οποίο επανήλθε μετά την παρασχεθείσα ικανοποίηση.
1958.—Έκρηξη νάρκης λόγω ατυχήματος, σκοτώνει ακαριαία τον ηρωομάρτυρα τής ΕΟΚΑ Γιαννή Στυλλή και τραυματίζει θανάσιμα τον ηρωομάρτυρα Καραντώνη Νίκο, ο οποίος θα ξεψυχήσει την επομένη. Το περιστατικό συνέβη στα Περιβόλια τού Τρικώμου, όπου οι δύο ήρωες μαζί με συναγωνιστές τους είχαν τοποθετήσει νάρκη στον δρόμο μεταξύ τού αστυνομικού σταθμού Τρικώμου και τού βοηθητικού αστυνομικού σταθμού, που βρισκόταν στα Περιβόλια τού Τρικώμου, έχοντας ως στόχο το αστυνομικό αυτοκίνητο που διακινούσε Άγγλους από τον ένα σταθμό στον άλλο. Μετά την τοποθέτηση τής νάρκης και, ενώ όλοι αποχωρούσαν και βρίσκονταν σε κάποια απόσταση, ο Γιαννής, στην προσπάθειά του να τοποθετήσει μία μεγάλη πέτρα σε σημείο τού δρόμου, έτσι ώστε να υποχρεώσει το στρατιωτικό αυτοκίνητο να αλλάξει πορεία, πάτησε την νάρκη, η οποία ανατινάχτηκε προκαλώντας ακαριαία τον θάνατό του και πληγώνοντας θανάσιμα τον συναγωνιστή του Νίκο Καραντώνη.
1960.—Πανηγυρικά εορτάζεται η εγγραφή τού χιλιοστού πλοίου στα ελληνικά νηολόγια.
1963.—Ανακοινώνεται επίσημα (πριν γίνει η απονομή) από το Ίδρυμα βραβείων Νόμπελ, ο λόγος που ο Γεώργιος Σεφέρης κατέκτησε το εν λόγω βραβείο. Η επίσημη ανακοίνωση ανέφερε ότι ο Σεφέρης κατέκτησε το βραβείο λόγω «[…]τής εξέχουσας λυρικής γραφής του, που εμπνέεται από βαθιά αισθήματα γιά τον Ελληνικό κόσμο τού πολιτισμού». Ο γραμματέας τής Ακαδημίας που ενημέρωσε τους δημοσιογράφους, είχε πεί εκείνη την ημέρα γιά την ποίηση τού Σεφέρη ότι «[…] ο τόνος της αντανακλά μιά σπασμένη ηχώ τής μουσικής ενός αρχαίου ελληνικού χορού».
1964.—Επιβαίνοντας ο Βασίλειος Κωστούλας ως εκπαιδευτής σε αεροσκάφος Τ-6G τής 363 Εκπαιδευτικής Μοίρας Ελικοφόρων, κατά την εκτέλεση εκπαιδευτικής πτήσεως δι’ οργάνων, προσέκρουσε στην κορυφή τού όρους Πεντέλη, με αποτέλεσμα τον θάνατό του.
1968.—Μεταβαίνει στην Μαδρίτη προκειμένου να μετάσχει στο Διεθνές Τουρνουά Αθιγγάνων, η ομάδα ποδοσφαίρου τού Κεραυνού Αγίας Βαρβάρας.
1969.—Οξεία είναι η αντίδραση των εργαζομένων γιά τον Ενιαίο Φορέα Ασφαλίσεως.
1970.—Ο Χρήστος Παπανικολάου καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ, με 5,49 μ. στο στάδιο Καραϊσκάκη. Ταυτοχρόνως έγινε και ο πρώτος αθλητής τής νοτιοανατολικής Ευρώπης, που πραγματοποίησε παγκόσμιο ρεκόρ μεταπολεμικά. Το ρεκόρ θα αντέξει 22 χρόνια σαν πανελλήνιο και θα το καταρρίψει το 1992 ένας άλλος Χρήστος, ο Παλλάκης, με 5,52 μ., σε άλλη μία σύμπτωση, όπου ο πήχης είχε ζητηθεί να τοποθετηθεί δύο πόντους πιό κάτω και το ύψος του ξαναμετρήθηκε.
1978.—Μία μόλις ημέρα πριν την εορτή Του, γίνεται η πρώτη λιτανεία τής τίμιας Κάρας τού αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη. Το λείψανο τού Αγίου επέστρεψε μετά από 800 χρόνια από το αββαείο τού Αγίου Λαυρεντίου στο Κάμπο τής Ιταλίας όπου ευρίσκετο.
1979.—Απεβίωσε ο Έλληνας ποιητής και δοκιμιογράφος Κρίτων Αθανασούλης. Η ποιητική του πορεία ξεκίνησε από τον χώρο τού λυρικού και κοινωνικού λόγου και οδηγήθηκε σταδιακά στην υπαρξιακή αγωνία και τον εσωτερικό λόγο.
1982.—Ο Δημήτρης Μπέης εκλέγεται δήμαρχος Αθηναίων, με την υποστήριξη τού ΠαΣοΚ και τού Κ.Κ.Ε.
1987.—Συγκροτείται επιτροπή τής Βουλής γιά τις υποκλοπές. Ζητείται η παραίτηση Τόμπρα.
1994.—Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην νήσο Μεγίστη. Είναι η πρώτη φορά από το 1660.
1995.—Απεβίωσε ο Δημήτρης Μαρούδας, δημοσιογράφος και πρώην υπουργός τού ΠαΣοΚ, σε ηλικία 68 ετών, ύστερα από πολύμηνη ασθένεια.
1999.—Η εφημερίδα «Πρωινός Λόγος» τής Ηπείρου, αναφέρει ότι στα σχολικά εγχειρίδια των μειονοτικών σχολείων τής Βορείου Ηπείρου έχουν εισαχθεί και διδάσκονται τα μεγαλοϊδεατικά σχέδια των Τσάμηδων.
2000.—Ο Ευάγγελος Μπακόλας κατακτά το Αργυρό Μετάλλιο στην σφαιροβολία (F33) με 7,89 μ. στους Παρα-ολυμπιακούς Αγώνες τού Σίδνεΰ. Πρώτος ο Τσέχος Ρόμαν Μιούσιλ με 9,67 μ. (παγκόσμιο ρεκόρ) και τρίτος ο Αχμάντ Μακχσίντ από το Κουβέιτ με 7,54 μ.
2010.—Απεβίωσε η τραγουδίστρια Καίτη Χωματά, διακριτική και σεμνή παρουσία, από τις βασικές εκπροσώπους τού λεγόμενου νέου κύματος. Όπως η ίδια δήλωσε σε συνέντευξη, στον χώρο τού τραγουδιού βρέθηκε εντελώς τυχαία από την εκπομπή ταλέντων τού Γιώργου Οικονομίδη, όπου παρουσιάστηκε γιά «πλάκα». Από ‘κει και πέρα ξεκίνησαν όλα. Ο συνθέτης Σπανός που αναζητούσε εκείνη την περίοδο μιά φρέσκια φωνή γιά να ερμηνεύσει τραγούδια του, την άκουσε και ενθουσιάστηκε. Η Καίτη Χωματά παρ’ όλη την επιτυχία της, δεν είδε ποτέ το τραγούδι σαν επάγγελμα αλλά σαν «χόμπυ». Παντρεύτηκε νωρίς, και δημιούργησε την οικογένειά της.
2016.—Συνεχίστηκε στο τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Ιωαννίνων η δίκη γιά την υπόθεση τού εικοσάχρονου φοιτητή τής Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, Βαγγέλη Γιακουμάκη. Κατηγορούμενοι γιά τον θάνατό του είναι ο πρώην πρόεδρος τής Γαλακτοκομικής Σχολής, η υπεύθυνη τής Εστίας και ο πρώην υπουργός τού κόμματος «Νέα Δημοκρατία», Χρήστος Μαρκογιαννάκης. Ο τραγικός νέος υπέστη βασανιστήρια ψυχολογικά και σωματικά από ομάδα Κρητικών συμφοιτητών του, τα οποία σύμφωνα με μαρτυρίες ήταν σε γνώση τής διοικήσεως τής Σχολής.
2018.—Ο επικεφαλής τής ελληνικής ομάδας που συμμετείχε στις έρευνες γιά το αρχαιοελληνικό ναυάγιο (500 π.Χ.) τής Μαύρης Θάλασσας, Δημήτρης Σακελλαρίου, σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε σαν σήμερα, είπε μεταξύ άλλων ότι, το ναυαγισμένο πλοίο βρέθηκε σε εξαιρετικά άριστη κατάσταση περίπου 80 χιλιόμετρα μακριά από την παραθαλάσσια πόλη τού Πύργου (Μπουργκάς τής σημερινής βουργαρίας). «Η Μαύρη Θάλασσα θεωρείται κατ’ εξοχήν το μέρος που μπορούν να εντοπιστούν αρχαία ναυάγια σχεδόν άθικτα λόγω τού ότι από τα 100 μέτρα βάθος και μετά, υπάρχει ελάχιστο ή καθόλου οξυγόνο, επομένως δεν υπάρχουν ζωντανοί οργανισμοί που θα μπορούσαν πλήξουν το σκαρί». Η ναυαγισμένη ναύς είναι παρόμοια με αυτήν που απεικονίζεται στο ‘’αγγείο των Σειρήνων’’ το οποίο κατέχει το Βρετανικό Μουσείο και χρονολογείται περίπου στο 480 π.Χ. Η ανακάλυψη αποτελεί μέρος ενός μεγάλου επιστημονικού επιχειρήματος τής ομάδας με το όνομα ‘’Βlack Sea MAP (Maritime Archaeological Project)’’ τού Πανεπιστημίου τού Σαουθάμπτον, η οποία από το 2015 εξερευνά τον βυθό τής περιοχής. Ο Δ. Σακελλαρίου είναι γεωλόγος, ερευνητής στο ωκεανογραφικό κέντρο τού Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.).
.—Ο υπουργός Οικονομικών τής ελλαδικής κυβερνήσεως, μιλώντας σε ιαπωνικό Μ.Μ.Ε. μεταξύ άλλων, επιβεβαίωσε την εκτίμηση τού Υπουργείου ότι υπό τις παρούσες συνθήκες και με ανοικτή την κρίση, τόσο στην Ιταλία όσο και στην τουρκία, δεν μπορεί να υλοποιηθεί ο στόχος τής επιστροφής τής Ελλάδας στις αγορές, όπως είχε συνυπολογιστεί αρχικά στο πλαίσιο τής συμφωνίας γιά την περαιτέρω ελάφρυνση τού χρέους με τα μεσοπρόθεσμης παρέμβασης μέτρα.
.—Μαθητές και εκπαιδευτικοί των εκπαιδευτηρίων Μπουγά, περιέγραψαν σήμερα στα τοπικά μέσα ενημέρωσης τις εντυπώσεις τους από την τριήμερη επίσκεψη στην Βόρειο Ήπειρο. Το ταξείδι που διήρκεσε από τις 12 έως τις 14 Οκτωβρίου, τόνωσε την εθνική μνήμη των μεγαλύτερων και συνετέλεσε στην διαμόρφωση υγιούς εθνικής συνειδήσεως των μικρότερων, και συγχρόνως, σύσφιξε τους δεσμούς με την Ομογένεια. Κατά την διάρκεια τής επισκέψεώς τους, περιηγήθηκαν στα εδάφη όπου εκτελούνται οι εργασίες εντοπισμού, ανασύρσεως, ταυτοποιήσεως και ταφής οστών Ελλήνων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940 – 41. Επίσης αποτίσανε ως σχολείο έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους αφανείς κυρίως Έλληνες στρατιώτες, που παραμένουν ακόμη είτε διάσπαρτοι και άταφοι είτε ενταφιασμένοι, αλλά μη ταυτοποιημένοι στην περιοχή τής Β. Ηπείρου.
.—Συνεχίζονται οι αποκλεισμοί τμημάτων Εθνικών οδών και δρόμων από παράνομους αλλοδαπούς, καθώς γιά τρίτη φορά διέκοψαν την κυκλοφορία. Αυτήν την φορά απέκλεισαν την Εθνική οδό Λαρίσης – Τρικάλων, στο ύψος τού κόμβου τού Κουτσόχερου γιά περίπου μία ώρα. Οι παράνομοι αλλοδαποί θέτουν μετ’ επιτάσεως μία σειρά ζητημάτων που αφορούν τις συνθήκες διαβιώσεώς τους στον καταυλισμό. Παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί ήδη δύο φορές τις τελευταίες ημέρες στον κόμβο τής Καβύλης στην Ορεστιάδα, όπου είχαν αποκλείσει την Εθνική Οδό μην επιτρέποντας σε κανέναν να περάσει το δρόμο, συμπεριλαμβανόμενων και των στρατιωτικών που έπρεπε να πάνε στο στρατόπεδο τής περιοχής…