19 Αυγούστου
1071.—(19-20/8) Ὁ Ῥωμαϊκὸς στρατὸς ὑπό τὸν Ῥωμανό Δ΄ Διογένη, ἐτοιμάζεται νὰ συγκρουστῇ μὲ τοὺς Σελτζούκους τούρκους τοῦ Ἄρπ Ἀρσλᾶν. Ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν τελικὴ μάχη εἶχε ξεκινήσει ἀπὸ τὶς 18 Αὐγούστου. Ἀρχικὰ ἡ προέλαση τοῦ Ῥωμαϊκοῦ στρατοῦ πρὸς τὸ στρατόπεδο τῶν Σελτζούκων μέσα ἀπὸ τὴν πεδιάδα τοῦ Ματζικέρτ δὲν ἀντιμετώπισε κανένα ἐμπόδιο. Ὁ κύριος ὄγκος τοῦ στρατοῦ τῶν Σελτζούκων συνέχιζε νὰ ὑποχωρῇ προσποιητά, ὥσπου μετὰ τὸ μεσημέρι ἤ νωρὶς τὸ ἀπόγευμα, οἱ Ῥωμαῖοι ἔφτασαν στὸ ἐγκαταλελειμμένο στρατόπεδο τοῦ ἐχθροῦ. Προβληματισμένος ὁ Ῥωμανὸς γιὰ τὸ ἄν ἔπρεπε νὰ συνεχίσουν, ἀποφάσισε νὰ ὀπισθοχωρήσουν δίνοντας διαταγὴ στὴν αὐτοκρατορικὴ σημαία νὰ ἀλλάξῃ φορά. Αὐτό δημιούργησε σύγχιση στὰ πλευρὰ τοῦ στρατεύματος, εἰδικὰ ὅταν διαδόθηκε ἡ εἴδηση ὅτι ὁ Αὐτοκράτορας σκοτώθηκε. Ἡ συνέχεια ἦταν τραγικὴ μὲ τὴν δημιουργία χαώδους καταστάσεως, τὴν ὁποία δὲν ἄφησαν ἀνεκμετάλλευτη οἱ καιροφυλακτοῦντες Σελτζοῦκοι. Ἄλλα τμήματα τῶν Ῥωμαίων πολέμησαν ἔως τὸ τέλος, ἐνῷ ἄλλα ἐγκατέλειψαν τὸ πεδίο λιποτακτῶντας. Ὁ Ἁνδρόνικος Δούκας (ἀνεψιὸς τοῦ προηγουμένου Αὐτοκράτορα) ποὺ διοικοῦσε τὴν ἐφεδρικὴ παράταξη, εἶχε ἀποχωρήση ἤδη ἀπὸ τὸ πεδίο χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσῃ τοὺς ἄνδρες του. Ἡ καταστροφὴ τῶν Στρατῶν τῆς Ἀνατολῆς στὴν μάχη τοῦ Ματζικέρτ, ἄφησε τὴν Αὐτοκρατορία ἐντελῶς ἀνυπεράσπιστη καὶ ἐξαρτώμενη ἀπὸ τὰ μισθοφορικὰ στρατεύματα ποὺ ἀποτελούνταν κυρίως ἀπὸ Νορμανδούς, τούρκους, Κουμάνους καὶ Πατζινᾶκες.
1303.—Μισθοφορικός στρατός κατά το πέρασμά του από την Χίο, άρπαξε 500 ομήρους. Λίγο αργότερα, γιά την απελευθέρωσή τους ζήτησε ως λύτρα 2.000 υπέρπυρα (νομίσματα τής εποχής).
1533.—Ἀκριβῶς ἕναν χρόνο ἀφ’ ὅτου ὁ Γερμανὸς αὐτοκράτορας τῆς λεγόμενης «Ἁγίας Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας» καὶ βασιλιᾶς τῆς Ἱσπανίας, Κάρολος Ε΄, εἶχε ἀποστείλει ἰσχυρὸ ναυτικὸ συνασπισμὸ πρὸς τὴν Πελοπόννησο, μὲ ἀρχηγό τὸν ναύαρχο Ἀντρέα Ντόρια, ὁ στόλος αὐτός ἐγκατέλειψε τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐπέστρεψε στὴν βάση ἀπ’ ὅπου ξεκίνησε. Βασικὸς λόγος ἀποστολῆς τοῦ στόλου δὲν ἦταν βεβαίως ἡ βοήθεια πρὸς τοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες, παρ’ ὅλες τὶς ἐκκλήσεις εἰδικά ἀπό λογίους ποὺ εἶχαν καταφύγει στὴν Δύση μετὰ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης. Ἤδη ἀπό τὸ 1529 ἡ ἡμισέληνος ἔφτασε ἔως τὰ τείχη τῆς Βιέννης καὶ μόνο τότε ὁ Κάρολος Ε΄ ὑπέγραψε θρησκευτικὴ ἀνακωχή μὲ τὸν Φραγκίσκο Α΄ ὁπότε ἑνωμένοι ἀντιμετώπισαν τοὺς μωαμεθανούς. Μέσα στὸ πλαίσιο τῶν προσπαθειῶν του νὰ ἀμβλυνθῇ ἡ πίεση ποὺ δεχόταν ἡ Κεντρικὴ Εὐρώπη, ὀργάνωσε τὸ 1532 ναυτικὸ συνασπισμὸ μὲ στόχο τὴν Πελοπόννησο. Ἡ Κορώνη, καθὼς καὶ τὰ φρούρια Ῥίου Ἀντιρρίου πέρασαν στὰ χέρια τῶν χριστιανῶν. Οἱ Ἕλληνες ποὺ συμμετείχαν ἐγκαταλείφθηκαν στὶς δυνάμεις καταστολῆς ποὺ ἔστειλε ἡ Ὑψηλή Πύλη τὸ ἐπόμενο ἔτος, ὅπου ἐκτός ἀπό αὐτὲς εἶχαν ν’ ἀντιμετωπίσουν τὴν πείνα καὶ τὸν λοιμό. Μεμονωμένα, Ἕλληνες μὲ Εὐρωπαίους συμμάχους προέβησαν σὲ γενναῖες πράξεις δολιοφθορῶν, ἀλλά ἡ γενικὴ κατάληξη ἦταν ἡ ὑποχώρηση. Τὸ μόνο ποὺ μπόρεσε νὰ κάνῃ ὁ Κάρολος Ε΄, ἦταν νὰ παραλάβῃ τὸν Μάρτιο τοῦ 1534 τοὺς Ἕλληνες τῆς Κορώνης καὶ νὰ τοὺς μεταφέρῃ στὴν Κάτω Ἰταλία, ὅπου ἑνώθηκαν μὲ τὴν ἤδη ὑπάρχουσα ἑλληνική κοινότητα, διατηρῶντας τὸν ἑλληνικὸ τους χαρακτῆρα γιὰ τρεῖς καὶ πλέον αἰῶνες, ἔως ὅτου ὑπό τὶς διάφορες πιέσεις τοῦ Βατικανοῦ, ἔγιναν Καθολικοί.
1716.—(ν.ημ.) Τρείς χιλιάδες γενίτσαροι επιτίθενται και καταλαμβάνουν τον προμαχώνα τού Αγίου Αθανασίου στην πολιορκούμενη Κέρκυρα, αιφνιδιάζοντας τους 400 Γερμανούς που υπερασπίζονταν το σημείο και αναγκάζοντάς τους σε υποχώρηση.
1717.—Ο αιμοδιψής πειρατής τής Μπαρμπαριάς, Μουστής, με δόλο εισέρχεται στα Στροφάδια ακολουθούμενος από εννέα ακόμη πειρατικά. Άρπαξε όλα τα ιερά σκεύη, την εικόνα τής Παναγίας, έκοψε τα χέρια τού Ιερού λειψάνου τού Αγίου Διονυσίου και φεύγοντας πήρε 24 μοναχούς ως σκλάβους. Αυτή ήταν η καθημερινή ζωή των Ελλήνων στην νησιωτική και παράλια χώρα, στα κατάμαυρα χρόνια τής τουρκοκρατίας.
1821.—«Μάχη ἐν Ἀλιάκαις Θερίσου τῆς Κρήτης. Νίκη Ἑλλήνων. Ἐν αὐτῇ ἐφονεύθη ὁ ὁπλαρχηγὸς Στ. Χάλης, καθὼς καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῶν τούρκων Ἀγάς Καούνης. Ἐν αὐτῇ οἱ Ἕλληνες ἐστρατηγοῦντο ὑπὸ τῶν Δασκαλάκη, Βουρδουμπῆ, Παναγιώτου Πρωτοπαπαδάκη, Σήφακα, Μανουσέλη, Μανουσογιαννάκη και Πωλογεωργάκη.» Στὴν θέση Ἀλιάκες, οἱ Σφακιανοὶ ὁπλαρχηγοὶ Δασκαλάκης, Παναγιώτου μὲ τοὺς ἀδελφοὺς Χάληδες, ἀναχαίτησαν τὸν ὀθωμανικὸ στρατό, δίνοντας χρόνο στὰ πλήθη γυναικόπαιδων νὰ ἀπομακρυνθοῦν στὶς ψηλότερες κορυφὲς τῶν ὀρέων γιὰ νὰ μὴν ἔχουν τὴν ἴδια τύχη μὲ τὰ γυναικόπαιδα τοῦ Ἀποκορώνου. Οἱ ἡττηθέντες τοῦρκοι τράπηκαν σὲ φυγή, ἀφήνοντας πολεμοφόδια καὶ τρεῖς πολεμικὲς σημαῖες. Τίμημα τῆς νίκης ὁ θάνατος τοῦ ἡρωικοῦ Στέφανου Χάλη.
1823.—«Μάχη εν Αμουργέλαις τής Κρήτης και νίκη τούρκων. Εν αυτή αρχηγοί των μεν Ελλήνων ήσαν οι Αρμοστής Μανώλης Τομπάζης, Ρουσ. Βουρδουμπής, Τσουδερός, Μ. Κουρμούλης, των δε τούρκων ο Χουσεΐνμπεης.»
.—Στο Ημερολόγιο τού Γεώργιου Σαχτούρη, διαβάζουμε: «Τρίτη 19 Αυγούστου. Εις την άγκυραν εν Πάτμω. Κοινή συνελεύσει απεφασίσθη να σταλώσι τρία πολεμικά και τρία πυρπολικά εις Λέρω, διά να δοκιμάσουν ίσως επιτύχουν να τα ρίψουν κατά τού εχθρού, ρίψαντες δε λαχνούς έπεσε τού καπετάν Δοκού.»
1825.—«Καταστροφή χαρακωμάτων Μεχμέτ Ρεσίτ πασά Κιουταχή έξω τού Μεσολογγίου υπό τού υπομονομευτού Π. Σωτηροπούλου εκ Ναυπάκτου.» Οι Έλληνες κατασκευάζοντας υπονόμους, καταστρέφουν τα χαρακώματα των τούρκων πολιορκητών τού Μεσολογγίου.
1826.—Οι Νικηταράς, Πλαπούτας και Γενναίος Κολοκοτρώνης νικούν τον Ιμπραήμ, στον Μπασαρά (Βασσαρά) Λακωνίας. «Μάχη εις το χωρίον Βασαράν, τού Δήμου Οινούντος τής Επαρχίας Λακεδαίμονος και νίκη Ελλήνων. Ταύτην διηύθυνον οι Νικηταράς, Πλαπούτας, Γενναίος Κολοκοτρώνης, Δ. Τσόκρης, Ι. Πέλτας, Δανιήλ Παπάς, Ιωάννης Κυρόγλους κατά Ιμβραήμ πασά.»
.—Ἡ γυναῖκα τοῦ Καραϊσκάκη πέθανε, ἀλλά ἐκεῖνος δὲν ἐγκατέλειψε τὸ πεδίο τῆς μάχης οὔτε γιὰ νὰ παραβρεθῇ στὴν κηδεία της. Σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὴν Κυβέρνηση ὁ στρατηγὸς τῶν Ἑλλήνων ἔγραψε: «Ἀπέθανεν ἡ σύζυγός μου καὶ ἤθελον νὰ ὑπάγῳ νὰ οἰκονομήσῳ τὰ παιδιὰ μου, ἀλλά δὲν ἀφήνω τὴν πατρίδα». Πρὸς τὴν Διοίκηση δέ, ὅταν πληροφορήθηκε τὸν θάνατό της, ἀνέφερε: «…προτιμῶ καὶ αὐτῆς τῆς οἰκίας μου τὴν παντελὴ καταστροφήν, διὰ νὰ μὴν παραιτήσω εἰς αὐτάς τὰς κρίσιμους περιστάσεις τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ τόπου μου ὑπέρ τοῦ ὁποίου θέλω θυσιάσει τὸ ὀλίγον αἷμα μου.» Ἡ γυναῖκα του Γκόλφω, ἦταν κόρη τοῦ Ἀλεξανδρογιαννάκη, τῆς ἀρματολικῆς οἰκογένειας τοῦ Βάλτου καὶ ζοῦσε στὴν αὐλὴ τοῦ Ἀλῆ πασᾶ ὡς ψυχοκόρη του. Ἐκεῖ τὴν γνώρισε ὁ Καραϊσκάκης καὶ τὴν ἔκλεψε, φεύγοντας ὁριστικὰ ἀπό τὴν ὑπηρεσία τοῦ Ἀλῆ. Ἡ Γκόλφω τοῦ χάρισε τρία παιδιά, τὸν Σπῦρο καὶ δύο θυγατέρες. Γιὰ λόγους ἀσφάλειας τῆς οἰκογένειάς του, τοὺς μετέφερε στὸ νησάκι Κάλαμος, κοντὰ στὶς δυτικὲς ἀκτὲς τῆς Αἰτωλοακαρνανίας.
1828.—«Σφαγαί χριστιανών εις τα χωρία τής Ρεθύμνης. Αύται ενεργήθησαν υπό Αλπάνη Αγά.» Έγιναν σφαγές των χριστιανών στα χωρία Ρεθύμνου Κρήτης, σφαγή των Αρχοντικιανών. Με αιφνιδιαστική κίνηση οι τούρκοι τού Ρεθύμνου κύκλωσαν το χωριό Αρκούδαινα, σημερινή Αρχοντική και κατέσφαξαν 90 άτομα και τον ιερέα την ώρα τής θείας λειτουργίας.
1832.—Η Συνέλευση, το ανώτατο όργανο τού κράτους μέχρις εκείνη την στιγμή, η οποία τον τελευταίο καιρό συνεδρίαζε στο προάστιο τού Ναυπλίου, Πρόνοια, διαλύεται γιά να παραδώσει εκ νέου την εξουσία στην Γερουσία. Παράλληλα όμως διαλύθηκε ουσιαστικά και η διοικητική επιτροπή, μιάς και τα μέλη της είχαν σκορπίσει, το οποίον οδήγησε -εν πολλοίς- την χώρα σε ακυβερνησία.
1835.—Κατόπιν συνεννοήσεως με τον μοίραρχο Χωροφυλακής Πετμεζά, οι δύο από τους τέσσερεις αρχιληστές αδελφοί Χονδρογιάννη, Αναστάσιος και Ηλίας, παραδίδονται και αργότερα οδηγούνται στις φυλακές τού Παλαμηδίου. Είχε προηγηθεί ένα συγκινητικότατο περιστατικό στο χωριό Μάζι τής Πελοποννήσου, όταν ο Βασιλέας Όθων με την συνοδεία του, βρέθηκαν στον τόπο γιά περιοδεία. Ξαφνικά και δίχως καμμία προειδοποίηση, ο Ηλίας Χονδρογιάννης βρέθηκε μπροστά στον Όθωνα. Ενώ μπορούσε να πράξει φονικό και να χαθεί στον συνωστισμό τού πλήθους, αυτός πήγε άοπλος, υπέβαλε τα βαθιά του σέβη και ζήτησε να απονεμηθεί χάρις σε αυτόν και τα αδέλφια του. Ο νεαρότατος Όθων δίχως να ταραχθεί και με πραγματικό σεβασμό, τού απάντησε πως, ο νόμος δεν τού δίνει το δικαίωμα με βάση τα εγκλήματα που τον βαραίνουν, αλλά αν παρουσιαζόταν άμεσα στις Αρχές η οικογένεια, θα μεριμνούσε ο ίδιος ώστε να μην διαπραχθεί καμμία αδικία εις βάρος τους. Στον καταζητούμενο Ηλία επετράπη να αποχωρήσει ανενόχλητος.
1841.—Εκδίδεται νέος νόμος που τροποποιεί τον αρχικό γιά την σύσταση τής Εθνικής Τράπεζας. Σύμφωνα με το άρθρο 8, η Εθνική Τράπεζα αποκτά το αποκλειστικό προνόμιο εκδόσεως και κυκλοφορίας χαρτονομισμάτων γιά 25 χρόνια, ενώ στον ιδρυτικό της νόμο τού Μαρτίου, απλώς αναφερόταν το δικαίωμά της να εκδίδει τραπεζογραμμάτια.
1849.—Καταστέλλεται από τις αγγλικές αρχές τής Κεφαλλονιάς επαναστατικό κίνημα των Ελλήνων κατά τής αγγλικής κατοχής, το οποίο εκδηλώθηκε 15 με 19 Αυγούστου εναντίον τής «Προστασίας» τής Αγγλίας στο νησί. Οι αγγλικές Αρχές τιμωρούν παραδειγματικά τούς ενόχους.
1854.—Πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο οίκημα τής Αστυνομίας, στην Αθήνα, κατασβέστηκε γρήγορα από τον στρατό.
.—Ἡ φυγὴ ἀπὸ τὴν Σῦρο λόγῳ τῆς ἐπιδημίας χολέρας ἦταν τόσο μεγάλη ὥστε οἱ πηγὲς νὰ μιλοῦν ὅτι ἔμειναν τελικὰ στὴν πόλη μόνο 12.000 ἀπὸ τὶς 25.000 τῶν κατοίκων (περισσότεροι ἀπὸ 2.000 κατέφυγαν στὴν ἐξοχὴ καὶ 10.000 περίπου στὰ γειτονικά νησιά). «[…] Τέλος πάντων ἡ πόλις μας, ἡ ἀεικίνητος καὶ θορυβώδης, ὁμοιάζει νεκρούπολιν φέρουσαν τὸν τρόμον καὶ τὴν ἀθυμίαν ζωγραφισμένην εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς ἀγορᾶς», ἔγραφε ἡ ἐφημερίδα Αἴολος στὶς 19 Αὐγούστου 1854.
1858.—Μὲ Βασιλικὸ Διάταγμα, καὶ μετὰ ἀπό πρόταση τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ἀλ. Ραγκαβῆ, τροποποιήθηκε ἡ ἀρχική ἰδέα τῆς αὐτόνομης διεξαγωγῆς τῶν ἀγώνων καὶ οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες θὰ διεξάγονταν πλέον παράλληλα μὲ ἐμπορική ἔκθεση. Ὁ Βορειοηπειρώτης ἀγωνιστὴς τοῦ 1821 καὶ ἐθνικός μας εὐεργέτης, Εὐάγγελος Ζάππας, συνέλαβε πρῶτος τὴν ἰδέα ἀναβιώσεως τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων καὶ μὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ὄθωνα δήλωσε τὴν πρόθεσή του νὰ ἐπωμισθῇ ὅλες τὶς ἀπαιτούμενες δαπάνες. Ἡ ὀργάνωση τῶν Ἀγώνων ἀνατέθηκε στὴν Ἐπιτροπή Ὀλυμπίων. Ἡ ἔναρξη τῶν Α΄ Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων ἔγινε τὴν 18η Ὀκτωβρίου 1859. Λόγῳ τῆς ἐξώσεως τοῦ Ὄθωνα καὶ τοῦ θανάτου τοῦ Ευάγγελου Ζάππα, τὸ 1865, οἱ Β΄ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες διεξήχθησαν τὸ 1870 στὸ πρόχειρα ἀνακαινισμένο Παναθηναϊκὸ Στάδιο παρουσίᾳ 30.000 θεατῶν. Οἱ Ἀγῶνες ἦταν διεθνεῖς καὶ γιὰ πρώτη φορὰ δόθηκε ἐκεῖ ὁ ὅρκος τῶν ἀθλητῶν καὶ ἀκούστηκε ὁ Ὀλυμπιακός ὕμνος. Στὴν ταραχώδη καὶ δύσκολη ἐκείνη ἐποχή, καὶ παρὰ τὶς ἀντιξοότητες, κατέστη τελικὰ ἐφικτὴ ἡ διοργάνωση τῶν Γ΄ Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τὸ 1875 καὶ τῶν Δ΄ Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τὸ 1888, μὲ ἐμψυχωτὴ τὸν Ἰωάννη Φωκιανό.
1866.—Μικρού σχετικά μεγέθους σεισμική δόνηση στην νήσο Κρήτη, με επίκεντρο το χωριό Εμπρόσνερο τού Νομού Χανίων.
1901.—Παραιτείται από την θέση του ο Διευθυντής τής Σταφιδικής Τράπεζας Θεοδωρίδης.
1902.—Κοντὰ στὸ χωριὸ Τρίγωνο (Ὄστιμα) ἔγινε ἀποφασιστικὴ μάχη διάρκειας ὀκτὼ ὡρῶν μεταξὺ τῶν σωμάτων τοῦ καπετὰν Κώττα καὶ τοῦ Τσακαλάρωφ. Στὴν μάχη πῆραν μέρος καὶ οἱ ἀδελφοί Τσάμη καὶ ἄλλοι Πισοδερίτες, ἐξαναγκάζοντας τὸν Τσακαλάρωφ νὰ ἀποσυρθῇ ἀπό τὴν περιοχή. Ἀρχικὰ ὁ Κώττας εἶχε μυηθεῖ στὴν ΕΜΕΟ, ἐξαπατημένος ἀπό τοὺς βούργαρους προπαγανδιστὲς γιὰ τοὺς πραγματικοὺς σκοποὺς τους. Μὲ τὴν πάροδο ὅμως τοῦ χρόνου, ὁ ἀγέρωχος ὐπερασπιστὴς τῶν Κορεστίων ἄρχισε νὰ διακρίνῃ τοὺς ἀπώτερους σκοποὺς τῆς βουργάρικης Ὀργανώσεως. Οἱ ἀλλεπάλληλοι φόνοι Πατριαρχικῶν ἱερέων καὶ Ἑλληνοδιδασκάλων, δὲν συμβιβάζονταν μὲ τὸν ἀπελευθερωτικὸ καὶ χριστιανικὸ ἀγῶνα τὸν ὁποῖο ἔλεγαν ὅτι ἔκαναν. Καθοριστικό ρόλο στὴν προσχώρησή του στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα ἔπαιξε ἡ συνάντησή του μὲ τὸν Γερμανὸ Καραβαγγέλη. Ὁ ἱεράρχης τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τοὺς πρωτοστᾶτες τοῦ Ἀγῶνα τοῦ εἶχε πεῖ: «Ἐσεῖς εἴσαστε Ἕλληνες ἀπό τὴν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ πέρασαν οἱ σλαῦοι καὶ σᾶς ἐξεσλαύωσαν. Ἡ μορφὴ σας εἶναι Ἑλληνικὴ καὶ ἡ γῆ ποὺ πατοῦμε εἶναι Ἑλληνική. Τὸ μαρτυροῦνε τὰ ἀγάλματα ποὺ εἶναι κρυμμένα μέσα της. Καὶ αὐτὰ εἶναι Ἑλληνικὰ καὶ τὰ νομίσματα ποὺ βρίσκομε εἶναι Ἑλληνικὰ καὶ οἱ ἐπιγραφὲς εἶναι Ἑλληνικές». Ἔτσι, ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὁ Ἑλληνισμός τῶν Κορεστίων απέκτησε καὶ ἐπισήμως τὸν ὑπερασπιστὴ του.
1905.—Μετά από συγκρούσεις μηνών στην Μεγαλόνησο, οι Μεγάλες Δυνάμεις μεταβάλλουν το καθεστώς τής Κρήτης.
1906.—Στα καλύβια των Σαρακατσαναίων Μακεδονομάχων τσελιγκάδων, Γούλη ή Κωτούλα, στις κορυφές τού όρους Νίτσε τού Μοριχόβου, βουργαρόφρονες και ρουμανόφρονες εγκληματίες επιτίθενται με σκοπό να τους σφάξουν. Τον τόπο όμως υπερασπιζόταν ο Μακεδονομάχος Παντ. Καρασεβδάς με λίγους/ελάχιστους άνδρες του (τον Κοτσώνα από την Λεβαδειά, τον Μίνω Μάντακα από την γνωστή οικογένεια τής Κρήτης και τον Αιτωλό Τσούγκαρη). Η μάχη κράτησε πολλές ώρες, γιά να λήξει αργά την νύχτα με την αποχώρηση των αιμοδιψών, και ήταν άνιση διότι πολεμούσαν 6 άνδρες εναντίον 55-60. Αν και υπήρξαν αρκετοί, είναι άγνωστο πόσοι βούργαροι ήταν οι νεκροί και πόσοι οι τραυματίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Αιτωλός (από τον Αστακό) Καρασεβδάς ήταν ήδη Ολυμπιονίκης όταν πολεμούσε στην Μακεδονία, και συνολικά έλαβε μέρος τουλάχιστον σε επτά Εθνικούς Αγώνες τού Γένους.
.—Οι Μακεδονομάχοι Χατζηπανταζής και Κηπουρός καταφέρνουν να δολοφονήσουν υψηλόβαθμο βούργαρο πράκτορα. Δυστυχώς, μετά από λάθος, ο μεγάλος Χατζηπανταζής τραυματίστηκε θανάσιμα από φίλια πυρά. Κατέληξε από οξεία περιτονίτιδα στις 2/9/1906. «Ο οπλαρχηγός Χατζηπανταζής καταγόταν από την Σκοτούσα, και το Σώμα του έδρασε στην περιοχή Σερρών. Μετά τον θάνατο τού Καπετάνιου, την αρχηγία τού Σώματος ανέλαβε ο Στέργιος Βλάχβεης, ενώ η χήρα τού Χατζηπανταζή, η καπετάνισσα Σοφία, παρέμεινε στο Σώμα μέχρι το τέλος τού Μακεδονικού Αγώνα.»
1909.—Η κυβέρνηση αποδέχεται έναν από τους πλέον βασικούς όρους των κινηματιών τού Γουδί, και συμφωνεί στην απομάκρυνση των πριγκίπων από τον Ελληνικό Στρατό.
1910.—Πληροφορίες από την Θεσσαλονίκη βεβαιώνουν ότι οι τούρκοι συνεχίζουν τις στρατιωτικές τους ετοιμασίες στα Ελληνικά σύνορα.
1912.—Επιστράτευση σε Σερβία και βουργαρία, πριν το ξεκίνημα τού Α΄Βαλκανικού πολέμου.
1913.—Τα Ελληνικά στρατεύματα, κατ΄ επιταγήν τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου, εγκαταλείπουν την πόλη τής Κομοτηνής.
1914.—(ν. ημ.) Γιά πρώτη ίσως φορά στην ιστορία των Παξών, καταγράφεται τοπικός σεισμός και μάλιστα μεγέθους 6,1 Ρίχτερ. Προκάλεσε βλάβες και μικροζημιές.
1916.—Οι Γερμανο-βούργαροι κυριεύουν το Σιδηρόκαστρο Σερρών.
.—Ο γαλλικός κατοχικός στρατός υπό τον ναύαρχο Νταρτίζ ντυ Φουρνιέ, προς ενίσχυση τού πραξικοπήματος τού Ελευθεριου Βενιζέλου, καταλαμβάνει όλες τις νευραλγικές θέσεις και τα δημόσια κτήρια. Γαλλικά αγήματα φρουρούν ταχυδρομεία, τηλεγραφεία κ.λπ, ενώ ζητά και τον έλεγχο των λιμανιών. Αμέσως μετά, οι λεγόμενοι «Σύμμαχοι», συλλαμβάνουν παρανόμως όλους τούς γερμανικής καταγωγής πολίτες τής πρωτεύουσας και τους στέλνουν στην πόλη τής Καβάλας (την οποία σημειωτέον μόλις πριν παρέδωσαν στους βούργαρους…) Η χώρα καταλύθηκε, ενώ μέχρι και σήμερα οι αντιδρώντες σε εκείνο το στρατιωτικό πραξικόπημα χαρακτηρίζονται ως «αντιδημοκράτες» και «φιλογερμανοί» !..
1919.—Στο Μέτωπο Μ. Ασίας γίνονται μικροσυμπλοκές Ελλήνων και τούρκων.
1920.—Το εν Ντεμιρτζί καταρτισθέν υπό τής Μεραρχίας Κυδωνίων Απόσπασμα, κινήθηκε προς Σιμάβ, στο οποίο εισήλθε μετά από πορεία δέκα τεσσάρων ωρών. Τα εκεί τουρκικά τμήματα απειλούμενα διά κυκλώσεως, συνεπτύχθησαν εσπευσμένως.
1921.—Μάχη Καλέ Γκρότο. Η ΙΧ Μεραρχία τού Β΄ Σ.Σ. μετά την επιτυχή κατάληψη των υψωμάτων γύρω από το Κιζίλ Κογιουνλού (βλ.18/8), αποσύρθηκε από το πεδίο μάχης και την νύκτα τής 19ης Αυγούστου κινήθηκε προς το αριστερό τής Στρατιάς, γιά να ενισχύσει το Γ’ Σώμα Στρατού. Η επίθεση προς Κιζίλ Κογιουνλού ήταν η τελευταία στα ανατολικά τού Σαγγάριου επιθετική ενέργεια τού Β΄ Σώματος Στρατού. Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στο Καλέ Γκρότο (13-18/8), τέθηκαν εκτός μάχης 142 αξιωματικοί και 3.266 οπλίτες, εκ των οποίων νεκροί 35 αξιωματικοί και 529 οπλίτες, τραυματίες δε 107 αξιωματικοί και 2.737 οπλίτες. Οι απώλειες των τούρκων βάσει επίσημων πηγών υπήρξαν βαρύτερες.
.—(Κατάληψη Αρντίζ Νταγ). Α΄Σ.Σ. Παρά την πείσμονα αντίσταση των τούρκων, τα επιτιθέμενα 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων και το 5ο Σύνταγμα Πεζικού τής Ι Μεραρχίας, έχοντας σοβαρές απώλειες, κατέλαβαν την πρώτη σειρά των τουρκικών χαρακωμάτων τής ανατολικής κορυφογραμμής Αρντίζ Νταγ. Το εφεδρικό 4ο Σύνταγμα και τα τρία συμπαραταγμένα κατέλαβαν τελικά ολόκληρη την κορυφογραμμή μετά από βραχύ αλλά σκληρό αγώνα.
.—(Κατάληψη Αρντίζ Νταγ). Α΄Σ.Σ. Προς κατάληψη τού αυχένα Αρντίζ Νταγ, το 14ο Σύνταγμα Πεζικού τής ΧΙΙ Μεραρχίας, καλυπτόμενο από το 41ο Σύνταγμα Πεζικού, μοίρας ορειβατικού πυροβολικού και πεδινής πυροβολαρχίας, διέτρεξε σε ελάχιστο χρόνο την απόσταση που το χώριζε από τις τουρκικές θέσεις και επιτέθηκε με τόση ορμή, ώστε οι τούρκοι αιφνιδιασμένοι εγκατέλειψαν κάθε ιδέα αντιστάσεως. Παραδόθηκε σχεδόν ολόκληρο το τουρκικό τάγμα με τον Διοικητή του, ορισμένους αξιωματικούς και 355 οπλίτες. Κατόπιν, το 14ο Σύνταγμα επιτέθηκε στα ανατολικά υψώματα τα οποία και κατέλαβε ανατρέποντας διά τής λόγχης το δεξιό τής 8ης τουρκικής Μεραρχίας.
.—(Τσαλ Νταγ). Α΄Σ.Σ. Η ΙΙ Μεραρχία παρ΄ ότι διέθεσε όλη την δύναμή της, δεν πέτυχε σοβαρό αποτέλεσμα στην επίθεση κατά τού ανατολικού Τσαλ Νταγ. Στην ανεπιτυχή εξέλιξη, συνετέλεσε η αδράνεια τού Γ΄Σ.Σ. τού οποίου οι Μεραρχίες παρέμειναν στις θέσεις τους γιά ανασυγκρότηση, εφοδιασμό και ανάπαυση.
1922.—Οι τελευταίες μάχες κατά την μεγάλη τουρκική αντεπίθεση. Η 9η Μεραρχία υπό τον Γαρδίκα θα διαφύγει τού τουρκικού κλοιού και θα ενωθεί με τις δυνάμεις τού Φράγκου. Θα ακολουθήσει μία συνεχής διαρροή προς τα δυτικά εκκενώνοντας το Ουσάκ. Οι τελευταίες τακτικές νίκες που θα δώσουν την ευκαιρία ασφαλούς διελεύσεως των τμημάτων, θα δοθούν στο Σαλιχλή και στο Μπιν Τεπέ. Αναλυτικότερα:
.—Η φάλαγγα Γαρδίκα (μία από τις τρείς τής Ομάδας Τρικούπη) συνεχίζοντας την πορεία της έφτασε στην γέφυρα τού ποταμού Έρμου βορείως τού Χαν, διαφεύγοντας τον τουρκικό κλοιό. Αποτελείτο από 5.000 περίπου αξιωματικούς και οπλίτες οι οποίοι είχαν περιέλθει σε τέτοια κατάσταση, ώστε ήταν ανίκανοι γιά οποιαδήποτε στρατιωτική αποστολή.
.—Η φάλαγγα τού Στρατηγού Τρικούπη, κρίνοντας ότι δεν υπήρχε πλέον η δυνατότητα μεταβάσεως στο Μπανάζ, αποφάσισε να κατευθυνθεί προς Δυσμάς μέσω τής κοιλάδας Μουράτ Τσάϊ. Κατέβηκε από τα βόρεια αντερείσματα τού Μουράτ Νταγ και εισήλθε στην βαθιά κοιλάδα. Προς το απόγευμα, η εμπροσθοφυλακή της προσβλήθηκε από μικρή δύναμη τούρκων ιππέων τους οποίους απέκρουσε με επιτυχία, συλλαμβάνοντας μάλιστα και τούρκο λιποτάκτη ο οποίος τους πληροφόρησε ότι το Ουσάκ το είχαν ακόμα Έλληνες. Βάσει αυτής τής πληροφορίας ο Στρατηγός Τρικούπης άλλαξε την κατεύθυνση τής φάλαγγας προς Νότο.
.—Η φάλαγγα Τσολάκογλου (η οποία είχε διασπαστεί από την βασική φάλαγγα Δημαρά, Καλλιδόπουλου λόγω διαφωνίας ως προς την πορεία – βλ.18/8), μετά από διήμερη πορεία έφτασε το πρωΐ τής 19ης Αυγούστου στο Ουσάκ, το οποίο δεν είχε ακόμα καταληφθεί από τους τούρκους. Την νύχτα τής ίδιας ημέρας συνενώθηκε με την Ομάδα Φράγκου.
.—Η φάλαγγα Δημαρά, Καλλιδόπουλου συνεχίζοντας την πορεία της στις πλαγιές τού Μουράτ Νταγ, είχε την εντύπωση πως βάδιζε προς Ουσάκ, στην πραγματικότητα όμως έχοντας χάσει τον προσανατολισμό της είχε αναστρέψει πορεία και βάδιζε προς βορειοανατολικά. Τότε δέχθηκε πυκνά πυρά τουρκικού πεζικού, ενώ κυκλώθηκε και από τμήμα ιππικού. Επειδή κάθε απόπειρα αντιστάσεως ή διαφυγής ήταν αδύνατη, παραδόθηκε στους τούρκους. Οι αιχμαλωτισθέντες ανέρχονταν σε 84 αξιωματικούς και 1.600 οπλίτες οι περισσότεροι από την ΧΙΙ Μεραρχία.
1923.—Η αγγλική κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημα τής Συνελεύσεως των Κυπρίων γιά Ένωση με την Ελλάδα.
1928.—Οι ελλαδίτες πολιτικοί και το Βορειοηπειρωτικό. Αμέσως μετά τον σημερινό εκλογικό θρίαμβο, η κυβέρνηση, μέσω των Νομαρχών, καλεί τους προέδρους και αντιπροέδρους βορειοηπειρωτικών σωματείων ή συλλόγων λέγοντάς τους ότι… λόγοι εθνικοί επέβαλλαν την διακοπή τής λειτουργίας τους. Τους υποτίθεται «εθνικούς» αυτούς λόγους επέβαλε η προσέγγιση με τους Ιταλούς μόλις στις 23/9ου.
.—Δημοσιεύματα θέλουν τα θύματα τα οποία προσεβλήθησαν από δάγκειο πυρετό, να έχουν φτάσει τα σαράντα τρία στην πρωτεύουσα. Τρομακτική η διάδοσή του. Ο δάγκειος ιός μεταδίδεται κυρίως μέσω των κουνουπιών. Είναι γνωστός ως «πυρετός των σπασμένων οστών», επειδή ο πόνος που μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους είναι τόσο μεγάλος, που έχουν την αίσθηση ότι σπάνε τα κόκκαλά τους. Μέχρι στιγμής (2021), δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία γιά την αντιμετώπιση τού δάγκειου πυρετού, όπως δεν υπάρχουν εγκεκριμένα εμβόλια που να προλαμβάνουν την λοίμωξη από τον ιό. Κάθε χρόνο μολύνονται 50 ως 100 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Επίσης, μισό εκατομμύριο εισαγωγές σε νοσοκομεία και περίπου 12.500 έως 25.000 θάνατοι παγκοσμίως και ετησίως, οφείλονται στον δάγκειο πυρετό.
1929.—Τεράστια προσπάθεια αλλοιώσεως τού εκλογικού αποτελέσματος των φιλοβενιζελικών στις δημοτικές εκλογές τής συμπρωτεύουσας. Το ίδιο θα συμβεί και σε άλλες πόλεις τής Ελλάδος, ενώ δεν λείπουν οι εκβιασμοί και οι συλλήψεις, την ώρα που η κατάσταση είναι εκρηκτική με πολλά επεισόδια.
1930.—Οι οργανωμένες βουργαρικές συμμορίες απειλούν ότι θα συνεχίσουν τις ένοπλες επιδρομές τους, ενώ εξακολουθούν να διαλαλούν ότι η Μακεδονία τους ανήκει.
1934.—Η εφημερίδα «Δωδεκάνησος» που εκδιδόταν στην Αίγυπτο, φιλοξενεί υπόμνημα των προϊσταμένων των επαρχιών τής Δωδεκανήσου, στο οποίο τονίζουν την δεινή κατάσταση που περιήλθε η Εκκλησία τού τόπου τους, εξ αιτίας των διώξεων των κατοχικών Ιταλών.
.—Οι αρχές ανακοινώνουν συνωμοτικό κίνημα στις τάξεις τού στρατού. Θα ακολουθήσουν συλλήψεις και ανακρίσεις.
1940.—Αυθόρμητοι λαϊκοί έρανοι γιά την αναπλήρωση τής τορπιλισμένης «Έλλης» ξεκινούν σε όλη την χώρα.
1949.—Εκκαθαρίζεται το όρος Μπέλες από τούς κομμουνιστές.
1964.—Με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό, ο μεσολαβητής γιά το Κυπριακό Ντ. Άτσεσον γνωστοποιεί σκέψεις σύμφωνα με τις οποίες προωθείται η διχοτόμηση τής Κύπρου.
1966.—Αναστέλλεται η νέα σαρανταοκτάωρη απεργιακή κινητοποίηση των δημόσιων υπαλλήλων, λόγω τροποποιήσεως τού νομοσχεδίου γιά το Ενιαίο τους Μισθολόγιο. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις εκείνων των ημερών και κυρίως στον τομέα των συγκοινωνιών, με αφορμή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είχαν συνταράξει την χώρα με τα γεγονότα να διαρκούν πάρα πολλές ημέρες.
1969.—Μία ὁλόκληρη πόλη, κατεστραμμένη καὶ θαμμένη ἀπό ἔκρηξη ἡφαιστείου τὸ 1530 π.Χ. ἀνακαλύπτεται στὴν Θήρα. Γιὰ διάφορους λόγους, ὲνῶ τὰ πρῶτα ἐρείπια εἶχαν ἤδη φανεῖ στὴν περιοχὴ Θηρασίας, ἐπιλέχτηκε ἡ περιοχὴ Ἀκρωτήρι γιὰ τὶς ἀρχαιολογικές ἀνασκαφές. Μία ἀπό τὶς μεθόδους ἀνασκαφῆς ποὺ χρησιμοποιοῦσαν ἦταν ἡ χρήση ὑπόγειων στοῶν ἡ ὁποία παρουσίαζε μὲν τεχνικὲς δυσκολίες, ἀλλά ἦταν ἐντυπωσιακή ὡς πρὸς τὸ δέος ποὺ δημιουργοῦσε στοὺς ἀρχαιολόγους. Ὁ σημαντικὸς ἀρχαιολόγος Μαρινᾶτος, στὸ βιβλίο του, «Θησαυροὶ τῆς Θῆρας», περιγράφει: «Kαταπλήσσει ὅμως μὲ τὸ δέος ποὺ δημιουργοῦν τὰ θαμμένα ἐρείπια. Δίδει τὴν ἐντύπωσιν, ὅτι τὰ λίθινα φαντάσματα εἶναι ἀκόμη ζωντανά. Μέσα εἰς τὸ ἡμίφως, οἱ λιθόστρωτοι δρόμοι νομίζεις ὅτι ἐμψυχώνονται ἀπό τὰ βήματα τῶν κατοίκων τῆς ἄτυχης πόλεως. Ἀπό τὰς θύρας καὶ παράθυρα νομίζεις ὅτι θ’ ἀκούσης τὰς φωνὰς τῶν ἐνοίκων. Ὅταν εἰσέλθης εἰς τὸ ἐσωτερικόν τῶν κτηρίων, ἡ ἐντύπωσις γίνεται ἀκόμη μεγαλύτερη, διότι βλέπεις ἀμετακίνητα εἰς τὰς θέσεις των τὰ σκεύη καὶ ἐργαλεῖα, ἀκόμη καὶ τὰ φθαρτὰ ἔπιπλα καὶ ἀντικείμενα, τὰ ὁποῖα ἀπετελοῦντο ἀπό ὀργανικάς οὐσίας».
1973.—Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος ορκίζεται πρόεδρος τής Δημοκρατίας, μετά το δημοψήφισμα τής 29ης Ιουλίου που κατάργησε την μοναρχία.
.—Την ίδια ημέρα, ο Παπαδόπουλος χορήγησε γενική αμνηστία.
1974.—Ένα μήνα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, δολοφονείται στην Λευκωσία ο πρέσβης των Η.Π.Α. στην Κύπρο, Ρότζερ Ντέϊβις.
.—Τελευταία ημέρα τουρκικών επιχειρήσεων με κατάληψη τού 36% τού κυπριακού εδάφους.
.—Ἡ δοτὴ κυβέρνηση ἀντικαθιστᾶ τὸν στρατηγό Γρηγόριο Μπονᾶνο, μέχρι τότε Ἀρχηγὸ Ἐνόπλων Δυνάμεων, μὲ τὸν στρατηγὸ Διονύσιο Ἀρμπούζη, τὸν δὲ ἀντιστράτηγο Ἀνδρέα Γαλατσᾶνο, μέχρι τότε Ἀρχηγό ΓΕΣ, ἀντικαθιστᾶ μὲ τὸν ἀντιστράτηγο Ἰωάννη Ντάβο. Ὁ Ντάβος εἶχε προαχθεῖ καὶ τοποθετηθεῖ ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ Γ΄ Σώματος Στρατοῦ στὴν Θεσσαλονίκη, ἀπὸ τὸν δικτάτορα Δ. Ἰωαννίδη. Στὶς 15 Ἰουλίου 1974, συνεχάρη τηλεφωνικῶς τὸν στρατηγὸ Μπονᾶνο γιὰ τὸ πραξικόπημα κατά τοῦ Μακαρίου, λέγοντάς του: «Ἔπρεπε νὰ τὸ εἴχαμε κάνει νωρίτερα». Παρέμεινε Ἀρχηγὸς ΓΕΣ ἔως τὶς 13 Σεπτεμβρίου 1976, ὁπότε προήχθη σὲ στρατηγό καὶ τέθηκε ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ ΓΕΕΘΑ. Ἀποστρατεύθηκε τὸ 1979 καὶ τὸ 1980 ὁ Καραμανλῆς τοῦ ἀνέθεσε τὸ ὑφυπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἀμύνης. Πέθανε στὶς 15 Ἰανουαρίου 2008. Ὁ Διονύσιος Ἀρμπούζης ὡς συνταγματάρχης, ἦταν ὁ πρῶτος διοικητής τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ. στὴν Κύπρο τὸ ἔτος 1960. Στὴν θέση τοῦ Ἀρχηγοῦ Ἐνόπλων Δυνάμεων ἔμεινε ἔως τὸ 1976, ἐνῶ τὸ 1977 διορίστηκε ὑπουργὸς Βορείου Ἑλλάδος. Κηδεύτηκε στὶς 3 Φεβρουαρίου τοῦ 1987.
.—Απεβίωσε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Κρήτης, μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του κατά την εκτέλεση διατεταγμένης υπηρεσίας στην 115 Πτέρυγα Μάχης (Σούδα), ο πιλότος μας Ιωάννης Ράλλης (το γεγονός αναφέρεται και στις 19/7). http://www.pasoipa.org.gr/
1975.—Ἀπεβίωσε ὁ Χριστόφορος Θεοφίλου, γνωστὸς ὡς Τζίμ Λόντος, παγκόσμιος πρωταθλητὴς στὴν πάλη ἀπό τὸ 1930 ἔως τὸ 1946. Ὑπῆρξε ἀπό τοὺς πρωτεργάτες τῆς ἐλεύθερης πάλης ποὺ ἀργότερα ἔγινε γνωστὴ διεθνῶς ὡς “κάτς”. Στοὺς ἀγῶνες του συγκεντρώνονταν τεράστια πλήθη γιὰ νὰ παρακολουθήσουν τὰ κατορθώματά του καὶ νὰ ἀπολαύσουν τὶς θεαματικὲς λαβὲς του καὶ τὸ λεγόμενο “ἀεροπλανικό κόλπο”, τεχνικὴ μὲ τὴν ὁποία ἐξουδετέρωνε τοὺς ἀντιπάλους του. Ἀποσύρθηκε τὸ 1946, περνῶντας σὰν ἕνας ἀπό τοὺς μεγαλύτερους πρωταθλητὲς στὴν ἱστορία.
1985.—Πέθανε ο Σάκης Καράγιωργας, παλαιός πρύτανης τού Πάντειου Πανεπιστήμιου. Γεννήθηκε το 1930 στον Πύργο Ηλείας.
.—Απεβίωσε ο Μητροπολίτης Κίτρους και Κατερίνης αλλά και ακαδημαϊκός, Βαρνάβας (κατά κόσμον Νικόλαος) Τζωρτζάτος.
1987.—Η έκρηξη βόμβας στο υπουργείο Οικονομικών στην οδό Καραγεώργη Σερβίας, είναι έργο τής τρομοκρατικής οργανώσεως ΕΛΑ.
1997.— Η οργάνωση «Επαναστατικοί Πυρήνες» αναλαμβάνει την ευθύνη γιά την βόμβα στο γραφείο τού πρώην υπουργού, Στέλιου Παπαθεμελή.
2001.—Η εφημερίδα ‘’Καθημερινή’’ γνωστοποιεί τις δηλώσεις τού Αλή Αχμέτι, πολιτικού εκπρόσωπου των ανταρτών τού Ου-Τσε-Τσε Σκοπίων, ο οποίος δέχεται να παραδώσουν τα 2.500 όπλα τους οι αλβανοί των Σκοπίων, αρκεί να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση «με τα πραγματικά σύνορά της». Δηλαδή, εδάφη και δήθεν «αλύτρωτους» (αλβανικούς) πληθυσμούς τής Σερβίας, Ελλάδος κ.λπ.
2011.—«Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια», δήλωσε στην τουρκάλα δημοσιογράφο Γκιουλμπαχάρ Καράκους τής εφημερίδας «Χουριέτ» ο τραγουδιστής Γιώργος Νταλάρας. «Γιά το Αιγαίο άλλοι λένε πως “ανήκει στους τούρκους” άλλοι “στους Έλληνες”, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια»!.. Η αμίμητη αυτή φράση, βγήκε από το στόμα τού τραγουδιστή Γιώργου Νταλάρα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Χουριέτ (Hürriyet), όταν επισκέφτηκε την τουρκία γιά την δεύτερη κατά σειρά συναυλία του.